Constantino (nombre)

De Wikipedia, la enciclopedia libre
Constantino

Origen Latino
Género Masculino
Santoral 11 de marzo
Significado constante, perdurable
Zona de uso común Occidente
Artículos en Wikipedia Todas las páginas que comienzan por «Constantino».

Constantino es un nombre propio masculino de origen latino en su variante en español. Proviene del latín Constantinus, patronímico de Constantius, de constans, "constante, perdurable".

Santoral[editar]

11 de marzo: San Constantino de Cornualles, discípulo de San Columba (s. VI).

Variantes[editar]

  • Femenino: Constantina.
  • Diminutivo: Tino.

Variantes en otros idiomas[editar]

Variantes en otras lenguas
Español Constantino
Albanés Konstandini
Alemán Konstantin
Aragonés Constantín
Armenio Կոստանդիանոս (Kostandianos)
Bosnio Konstantin
Bretón Kustentin
Búlgaro Константин (Konstantin)
Catalán Constantí
Checo Konstantin
Croata Konstantin
Danés Konstantin
Eslovaco Konštantín
Esloveno Konstantin
Esperanto Konstantino
Etíope Kuestantinos
Euskera Kostandin
Finlandés Konstantinus
Francés Constantin
Galés Cystennin
Gallego Constantino
Georgiano კონსტანტინე (Konstantine)
Griego Κωνσταντίνος (Kônstantínos)
Holandés Constantijn
Húngaro Szilárd, Konstantin
Inglés Constantine
Islandés Konstantínus
Italiano Costantino
Latín Constantinus
Letón Konstantīns
Lituano Konstantinas
Noruego Konstantin
Polaco Konstantyn
Portugués Constantino
Rumano Constantin
Ruso Константин (Konstantin)
Samogitiano Kuonstantėns
Sardo Costantìnu
Serbio Константин (Konstantin)
Siciliano Custantinu
Sueco Konstantin
Ucraniano Костянтин (Kostjantyn)

Véase también[editar]

Bibliografía[editar]

  • Montes Vicente, José María (2001). El libro de los Santos. Alianza, Madrid. ISBN 84-206-7203-3. 
  • Tibón, Gutierre (1994). Diccionario etimológico comparado de nombres propios de persona. Fondo de Cultura Económica, México. ISBN 968-16-2284-7. 
  • Yáñez Solana, Manuel (1995). El gran libro de los Nombres. M. E. Editores, Madrid. ISBN 84-495-0232-2.