Batalla de Tesalónica (1014)
| Batalla de Salónica (1014) | ||||
|---|---|---|---|---|
|
las guerras búlgaro-bizantinas Parte de Guerras búlgaro-bizantinas | ||||
| Fecha | Julio de 1014 | |||
| Lugar | Salónica, Grecia | |||
| Coordenadas | 40°39′N 22°54′E / 40.65, 22.9 | |||
| Resultado | Victoria bizantina | |||
| Beligerantes | ||||
| ||||
| Comandantes | ||||
| ||||
La batalla de Salónica (búlgaro: Битка Солун при) se libró entre los imperios búlgaro y bizantino en el verano de 1014 cerca de la ciudad de Salónica, en el norte de la moderna Grecia. El ejército búlgaro bajo el mando de Nestoritsa fue derrotado por los bizantinos encabezados por el gobernador de Salónica Teofilacto Botaniates y fue incapaz de desviar las principales fuerzas bizantinas que atacaban a los búlgaros entre las murallas de Belasitsa y las montañas Ograzhden.
Preludio
En el verano de 1014 el emperador bizantino Basilio II lanzó su campaña anual contra Bulgaria. Desde el oeste de Tracia por Serres llegó al valle del río Strumeshnitsa donde sus tropas se detuvieron por una densa empalizada custodiada por un ejército bajo el mando personal de Samuel.[1] Para desviar la atención del enemigo, el emperador búlgaro envió una gran fuerza bajo su general Nestoritsa hacia el sur para atacar a la segunda ciudad más grande del Imperio Bizantino, Salónica.[2]
La batalla
Varios días después Nestoritsa llegó a las proximidades de Tesalónica. En los campos al oeste de la ciudad o,[2] según otros historiadores, cerca del río de Galik[1] enfrentándose a un ejército fuerte dirigido por el doux (gobernador) de Tesalónica, Teofilacto Botaniates y su hijo Miguel. El hijo del gobernador cargo contra los búlgaros, pero fue rodeado. En la feroz batalla los búlgaros sufrieron muchas bajas y tuvieron que retirarse con la ayuda de los arqueros. Un segundo ataque de Miguel y la caballería resultaron en una derrota completa para las tropas de Nestoritsa que huyeron.[3] Los bizantinos victoriosos capturaron muchos soldados. Después de haber asegurado Tesalónica, Botaniates quiso unirse al ejército de Basilio en Belasitsa.[4]
Posteriormente en ese verano Botaniates y su ejército fueron derrotados en el barranco del sur de Strumitsa y perecieron en la batalla, asesinados por el hijo de Samuel Gabriel Radomir.[5] Nestoritsa, quien sobrevivió a la derrota, se entregó a Basilio II, cuatro años después en 1018, después de que el emperador bizantino entró en la capital búlgara de Ohrid.[6][7]
Referencias
- Златарски, Васил, История на българската държава през средните векове, том 1, част 2, Академично издателство "Марин Дринов", София 1994, ISBN 954-430-299-9
- Ангелов, Димитър, и Борис Чолпанов, Българска военна история през средновековието (Х-ХV век), Издателство на Българската академия на науките, София 1994, ISBN 954-430-200-X
- Николов, Георги, Централизъм и регионализъм в ранносредновековна България (края на VІІ - началото на ХІ в.), Академично издателство "Марин Дринов", София 2005, ISBN 954-430-787-7
- Пириватрич, Сърджан, Самуиловата държава. Обхват и характер, Изд. група "АГАТА-А", София 2000, ISBN 954-540-020-X
- Подбрани извори за българската история, Том II: Българските държави и българите през Средновековието, Изд. "ТАНГРА ТанНакРа ИК", София 2004, ISBN 954-9942-40-6
Notas
- ↑ a b Ангелов/Чолпанов, Българска военна история през средновековието (Х-ХV век), с. 55
- ↑ a b Николов, Централизъм и регионализъм в ранносредновековна България, с. 146
- ↑ That is the way the battle was fought according to the Byzantine historian Michael Attaleiates, quoted in details in В. Златарски, История на българската държава през средните векове, том 1, част 2, с. 732-733 (с. 693-694 in the electronic version of the 1971 edition).
- ↑ Пириватрич, Самуиловата държава, с. 136
- ↑ Пириватрич, Самуиловата държава, с. 137
- ↑ Пириватрич, Самуиловата държава, с. 143
- ↑ Подбрани извори за българската история, Том II: Българските държави и българите през средновековието, с. 69