Eparquía de la Sagrada Familia de Londres

De Wikipedia, la enciclopedia libre
Esta es una versión antigua de esta página, editada a las 16:46 20 abr 2020 por Copydays (discusión · contribs.). La dirección URL es un enlace permanente a esta versión, que puede ser diferente de la versión actual.
Eparquía de la Sagrada Familia de Londres
Eparchia Eparchia Sanctae Familiae Londiniensis (en latín)
Catedral de la Sagrada Familia en el Exilio
Información general
Iglesia católica
Iglesia sui iuris greco-católica ucraniana
Rito bizantino
Fecha de erección 10 de junio de 1957 (como exarcado)
Bula de erección Christi in terris
Elevación a diócesis 18 de enero de 2013
Sede
Catedral Sagrada Familia en el Exilio
Ciudad Londres
División administrativa Inglaterra
País Reino UnidoBandera del Reino Unido Reino Unido
Jerarquía
Eparca Hlib Lonchyna, M.S.U.
Estadísticas
Población
— Fieles
(2016)
12 500
Parroquias 16
Superficie InglaterraBandera de Inglaterra Inglaterra, EscociaBandera de Escocia Escocia y GalesBandera de Gales Gales
Sitio web
http://www.cerkva.org.uk y https://www.ucc-gb.com/ Ver y modificar los datos en Wikidata
Eparca Hlib Borys Sviatoslav Lonchyna.

La eparquía de la Sagrada Familia de Londres (en inglés: Ukrainian Catholic Eparchy of the Holy Family of London) es una sede episcopal de la Iglesia católica, perteneciente a la Iglesia greco-católica ucraniana en el Reino Unido, inmediatamente sujeta a la Santa Sede.

En el Anuario Pontificio la Santa Sede usa el nombre Holy Family of London degli Ucraini Byzantini y su nombre formal es en latín: Sanctae Familiae Londinien(sis). En el sitio web de la Iglesia greco-católica ucraniana el nombre utilizado es en ucraniano: Лондонська Пресвятої Родини.

El Anuario Pontificio dice que el exarcado apostólico para los fieles ucranianos de rito bizantino residentes en Inglaterra y Gales fue creado el 10 de junio de 1957, que fue renombrado a Gran Bretaña el 8 de marzo de 1967 y elevado a eparquía el 18 de enero de 2013.

Territorio

La eparquía tiene jurisdicción sobre todos los fieles de la Iglesia greco-católica ucraniana en Inglaterra, Gales y Escocia.

La sede eparquial está en la ciudad de Londres, en donde se halla la catedral de la Sagrada Familia en el Exilio.

El territorio está subdividido en 16 parroquias, y algunas filiales:

En Inglaterra
  • en Londres: Ukrainian Catholic Cathedral of the Holy Family in Exile[1]
  • en Bristol: St Mary on the Quay
  • en Birmingham: St Catherine of Siena Church
  • en Bedford: St Josaphat Ukrainian Greek Catholic Church
  • en Coventry: St Vladimir the Great
  • en Derby: St Michael's Ukrainian Catholic Church
  • en Gloucester: Good Shepherd Ukrainian Catholic Church
  • en Leicester: Ascension of Our Lord Ukrainian Catholic Church
  • en Nottingham: St Alban's Church
  • en Peterborough: St Olga Ukrainian Catholic Church
  • en Wolverhampton: Saints Volodymyr and Olga Ukrainian Catholic Church
  • en Ashton-under-Lyne: St Paul's Church
  • en Rochdale: St Mary and St James Ukrainian Catholic Church
  • en Bolton: All Saints Ukrainian Catholic Church
  • en Blackburn: Saint Alban's Church
  • en Bradford: The Holy Trinity and Our Lady of Pochayer Ukrainian Catholic Church
  • en Dewsbury: Our Lady and Saint Paulinus
  • en Manchester: St Mary's Ukrainian Catholic Church
  • en Manchester: Our Lady of the Assumption
  • en Oldham: SS Peter and Paul and All Saints Ukrainian Catholic Church
En Gales
  • en Cardiff: Parish of St Theodore of Tarsus at St Cuthbert's
  • en Swansea: Parish of St Theodore of Tarsus at St Peter's
En Escocia
  • en Leith: St Andrew's Ukrainian Catholic Church

El eparca Hlib Borys Sviatoslav Lonchyna es el visitador apostólico en Irlanda desde el 4 de marzo de 2004.

Historia

A fines del siglo XIX muchos ucranianos emigraron a Inglaterra, principalmente a Londres y a la zona de Mánchester. Después de la Segunda Guerra Mundial aumentó en las islas británicas el número de inmigrantes provenientes de Europa Oriental: entre ellos muchos soldados católicos ucranianos provenientes de Ucrania occidental.

Los católicos ucranianos pudieron utilizar su propia liturgia, a menudo en las iglesias locales del rito latino. En Coventry, desde 1948 la iglesia de Cristo Rey en Coundon comenzó a realizar rituales bizantino-ucranianos, que luego fueron transferidos a la iglesia de Santa Elisa en Foleshill.

El exarcado apostólico fue creado el 10 de junio de 1957 mediante la bula Quia Christus del papa Pío XII para los fieles católicos de rito greco-ucraniano de Inglaterra y Gales.[2]

Quae cum ita sint, audita sententia venerabilis Fratris Nostri Eugenii S. R. E. Cardinalis Tisserant, Sacrae Congregationis pro Ecclesia Orientali a Secretis; auditoque quid super hac re sentirent sive venerabiles Fratres Episcopi Latini ritus quorum interesset, sive venerabilis Frater Gëraldus Patricius 0'Hara, Delegatus Apostolicus in Britannia ; post rem ea consideratione, qua oporteret, reputatam, atque consensum suppletum eorum qui aliquid iuris in hoc negotio habeant, de Nostra summa et apostolica auctoritate quae sequuntur decernimus atque statuimus. In regionibus Anglia et Vallia, exclusa Scotia, exarchatum apostolicum condimus pro populis Ruthenis Byzantini ritus ibidem commorantibus, cum iuribus, privilegiis, honoribus ad has Ecclesias spectantibus. Ad officium autem primi Exarchi Apostolici venerabilem Fratrem Villelmum Godfrey, Archiepiscopum Vestmonasteriensem, eligimus et nominamus, datis scilicet honoribus et iuribus, itemque oneribus impositis quae talium Antistitum sunt propria. Novus exarchatus apostolicus directo Nobis et huic Apostolicae Sedi subicietur ; idem erit de eius Exarcho, cui administrandus committitur. Sedes Ecclesiae atque summi Praesulis domicilium Londinii collocabitur ; in qua urbe exarchale templum cito construetur.

Fue extendido a toda Gran Bretaña el 12 de mayo de 1968 con el decreto Apostolica Constitutione de la Congregación para las Iglesias Orientales.

Después de la independencia de Ucrania en los años de 1990 se inició un período de dificultades económicas que impulsó una nueva emigración de ucranianos a Gran Bretaña.

El 18 de enero de 2013 el exarcado apostólico fue elevado al rango de eparquía mediante la constitución apostólica Christi in terris del papa Benedicto XVI, asumiendo su nombre actual.[3]

Christi in terris Vicarii facti, non possumus quin ardeamur voluntate Ipsius Qui ignem venit mittere in terram ut homines amore Dei accenderentur (cfr Lc 12, 49). Qua flamma incensi, in id totis viribus contendimus ut res singularum Ecclesiarum apte disponantur ita ut christifideles, omnia in summi numinis Dei Omnipotentis gloriam referentes, Eius Filii optata perficiant aeternamque salutem consequantur. Quapropter nunc paternam intendimus curam in coetus Ucrainorum christifidelium byzantini ritus in Magna Britannia degentium, quod numero satis floret ut animarum bono conducere videatur simulque fidei alendae si id Eparchiae formam redigamus. Quam ob rem, attenta sententia Synodi Episcoporum Ecclesiae Graeco-Catholicae Ucrainae, petitione quoque officiali accepta Archiepiscopi Maioris Kioviensis-Haliciensis necnon favorabili voto habito Nuntii Apostolici in Regno Unito necnon Conferentiae Episcoporum in Anglia et Cambria, Nos, de consultu Congregationis pro Ecclesiis Orientalibus, plenitudine Apostolicae Nostrae potestatis usi, haec quae sequuntur decrevimus. Exarchia Apostolica pro christifidelibus Ucrainis Byzantini Ritus in Magna Britannia commorantibus ad gradum et dignitatem Eparchiae, nomine Sanctae Familiae Londiniensis, attollatur, omnibus datis iuribus et honoribus, quae ad huiusmodi Ecclesias de iure communi pertinent. Cathedralis Ecclesia eiusdem Exarchiae effíciatur Eparchialis, Quod ad residentiam Episcopi necnon conclaviam Curiae attinet, utraque in presenti sede ut permaneat decemimus. Volumus insuper ut omnes sacerdotes in Exarchiae territorio ministerium exercentes nova in Eparchia ipso facto incardinentur. Qui alumni in seminariis ex eiusdem Exarchiae paroeciis proveniunt, eidem circumsciptioni ascribentur. Nova Eparchia Sedi Apostolicae directe subicietur. Inclusa tamen in contextu Ecclesiae Angliae et Cambriae, eius Episcopus in Conferentiam Episcopalem Angliae et Cambriae adsciscetur. Cetera ad normam iuris expediantur.

Cronología de los obispos

Estadísticas

De acuerdo al Anuario Pontificio 2017 la eparquía tenía a fines de 2016 un total de 12 500 fieles bautizados.[5]

Año Bautizados Habitantes Porcentaje de bautiz. Sacerdotes (total) Sacerd. seculares Sacerd. religiosos Bautizados por sacerdote Diáconos permanentes Religiosos Religiosas Parroquias
1969 ? ? ? 17 13 4 ? 4 7 11
1978 25 000 ? ? 12 9 3 2083 3 5 13
1990 27 000 ? ? 16 13 3 1687 3 4 14
1998 15 000 ? ? 14 12 2 1071 2 4 14
1999 15 000 ? ? 14 12 2 1071 2 5 14
2000 15 000 ? ? 14 12 2 1071 2 4 14
2001 15 000 ? ? 15 12 3 1000 3 4 14
2002 15 000 ? ? 15 12 3 1000 3 4 14
2005 50 000 ? ? 19 15 4 2631 4 15
2009 10 000 ? ? 17 12 5 588 5 1 12
2012 10 130 ? ? 14 11 3 723 3 1 12
2013 10 210 ? ? 14 11 3 729 3 1 16
2016 12 500 ? ? 17 14 3 735 3 3 16

Referencias

  1. «Copia archivada». Archivado desde el original el 18 de diciembre de 2014. Consultado el 8 de septiembre de 2019. 
  2. (en latín) Bula Quia Christus, AAS 50 (1958), p. 345
  3. Bula Christi in terris
  4. (en inglés) Ficha de la eparquía en el sitio www.gcatholic.org
  5. Anuario Pontificio de 2017 y precedentes, reportados por www.catholic-hierarchy.org en la página Eparchy of Holy Family of London (Ukrainian) (en inglés) por David Cheney