Yurátsishki
| Yurátsishki / Yurátishki Юра́цішкі / Юра́тишки | ||
|---|---|---|
| Asentamiento de tipo urbano | ||
 Iglesia en Yurátsishki
| ||
  Yurátsishki / Yurátishki Localización de Yurátsishki / Yurátishki en Bielorrusia | ||
| Coordenadas | 54°01′51″N 25°55′40″E / 54.030833333333, 25.927777777778 | |
| Entidad | Asentamiento de tipo urbano | |
| • País |
 Bielorrusia | |
| • Provincia |
 Grodno | |
| • Raión |
 Iuye | |
| Población (2024) | ||
| • Total | 1363 hab. | |
| Código postal | 231350 | |
| Prefijo telefónico | 1595 | |
Yurátsishki o Yurátishki (bielorruso: Юра́цішкі; ruso: Юра́тишки; polaco: Juraciszki; lituano: Jurotiškės) es un asentamiento de tipo urbano de Bielorrusia, perteneciente al raión de Iuye de la provincia de Grodno.
En 2017 tenía una población de 1328 habitantes.[1]
Se ubica unos 20 km al noreste de la capital distrital Iuye, sobre la carretera P48 que lleva a Ashmiany.[2]
Historia[editar]
Se conoce la existencia de la localidad desde principios del siglo XVI, cuando era un miestelis del Gran Ducado de Lituania. En la partición de 1795 pasó a formar parte del Imperio ruso, que estableció aquí la sede de una vólost en el uyezd de Ashmiany. En el siglo XIX se desarrolló notablemente, al construirse a 4 km una estación del ferrocarril de Maladziechna a Lida. La RSS de Bielorrusia le dio el estatus de asentamiento de tipo urbano en 1957, y llegó a ser capital de su propio raión entre 1940 y 1960.[3][4]
Referencias[editar]
- ↑ Колькасць насельніцтва на 1 студзеня 2017 г. і сярэднегадавая колькасць насельніцтва за 2016 год па Рэспубліцы Беларусь у разрэзе абласцей, раёнаў, гарадоў і пасёлкаў гарадскога тыпу (руск.) . Нацыянальны статыстычны камітэт Рэспублікі Беларусь (29 сакавіка 2017). Праверана 3 красавіка 2017.
- ↑ Mapa de Yurátsishki
- ↑ Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 6. Кн. 2: Усвея — Яшын; Дадатак / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 2003. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0276-8.
- ↑ Juraciszki // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom III: Haag — Kępy (польск.). — Warszawa, 1882. S. 626.
