Vladimir de Bulgaria

De Wikipedia, la enciclopedia libre
Vladimir de Bulgaria

Coronación de Simeón y castigo de Vladimir

Príncipe de Bulgaria
889-893
Predecesor Boris I
Sucesor Simeón I

Información personal
Nombre en búlgaro Владимир Расате Ver y modificar los datos en Wikidata
Nacimiento c. 850 Ver y modificar los datos en Wikidata
Primer Imperio búlgaro Ver y modificar los datos en Wikidata
Fallecimiento 893 Ver y modificar los datos en Wikidata
Primer Imperio búlgaro Ver y modificar los datos en Wikidata
Nacionalidad Búlgara
Familia
Padres Boris I de Bulgaria Ver y modificar los datos en Wikidata
María de Bulgaria Ver y modificar los datos en Wikidata
Información profesional
Ocupación Soberano Ver y modificar los datos en Wikidata

Vladimir (en búlgaro: Владимир Расате, en griego: Βαλδίμερ) fue rey de Bulgaria de 889 a 893.

Se convirtió en rey de Bulgaria cuando su padre, Boris I, decidió retirarse a un monasterio, después de haber reinado durante 36 años. Según algunos, el motivo de este retiro fue puramente religioso; para otros, fue consecuencia de haberse visto afectado por una grave enfermedad.

Vladimir -llamado Rasatte antes de la conversión de su padre y del estado búlgaro al cristianismo, en 862- era el hijo mayor de Boris, y fue elegido para sucederle en el trono. No fue, sin embargo, tan popular como su padre. En el año 892 firmó una alianza con el rey germano Arnulfo de Carintia en contra de la Gran Moravia e, indirectamente también, del Imperio bizantino, distanciándose así de la política pro-bizantina que había sido característica del reinado de su padre. Además, se propuso evitar la sincretización del tengrianismo con el cristianismo, ya que creía que el segundo diluiría la nacionalidad búlgara en favor de Bizancio, por lo que persiguió el cristianismo, impuesto por su predecesor. Este hecho es descrito por Constantino de Preslav en su Evangelio Didáctico. Vladimir inició el proceso de destrucción de templos cristianos y persecución de clérigos, dado que los creía instrumentos de Bizancio y de los esfuerzos de este imperio por influenciar en el reino Búlgaro.

Estas acciones produjeron el descontento de sus súbditos. Su padre salió del monasterio y asumió el trono por segunda vez. Ordenó que su hijo Vladimir fuese apresado y cegado, y colocó en el trono a su tercer hijo, Simeón.

Referencias[editar]

  • Стефанов, П., йеромонах. Юлиан Отстъпник и Владимир-Расате. - В: 1100 г. Велики Преслав. Отг. ред. Т. Тотев. Т. 1. Шумен, 1995, 227-239.
  • Владимиров, Г. Византийско-българският културен диалог в светлината на едно наказание. - Минало, V, 1998, N.º 3, 15-19.
  • Павлов, П. Бунтари и авантюристи в средновековна България. Велико Търново, 2000.
  • Пелтеков, А. Тешово. С., 2001, с. 39-40, ил. 39.
  • Илиев, Б. Български легенди. Български исторически предания и легенди. С., 2001, 62-65.
  • Райчев, Е. За ловната страст на владетелите във византийската книжнина. За един друг Владимир (Расате). – В: Черно море между Изтока и Запада. VII Понтийски четения, Варна, 10-11 май 2002. Варна, 2003, 139-146.
  • Eggers, M. Die Flußfahrt ostfränkischer Gesandter von Siscia nach Bulgarien (892) in weiterem historischem Kontext. - Südost-Forschungen, 63-64, 2004-2005, 1-17.
  • Йорданов, Й. Антропология на древните българи. Масовият кръгов гроб при Девня. С., 2008 (Българска вечност, 73), 224 с.


Predecesor:
Boris I
Kniaz de Bulgaria
889-893
Sucesor:
Simeón I