María do Cebreiro

De Wikipedia, la enciclopedia libre
María do Cebreiro

do Cebreiro en 2016
Información personal
Nombre de nacimiento María do Cebreiro Rábade Villar
Nacimiento 5 de julio de 1976 (47 años)
Santiago de Compostela, Galicia, España
Nacionalidad Española
Familia
Padres
Educación
Educada en Universidad de Santiago de Compostela
Información profesional
Ocupación
  • Poeta
  • ensayista
  • profesora
Años activa 1998–actualidad
Género Poesía
Distinciones

María do Cebreiro Rábade Villar (Santiago de Compostela, España, 1976) es una poeta, ensayista y doctora en Teoría de la Literatura.

Biografía[editar]

Hija de los escritores Helena Villar Janeiro y Xesús Rábade Paredes y hermana del pianista de jazz Abe Rábade, se licenció en Filología Hispánica por la Universidad de Santiago de Compostela, donde ejerce en la actualidad como investigadora y profesora de Teoría de la Literatura.

En 1998 vio la luz su primer libro de poemas O estadio do espello. Siguieron (nós, as inadaptadas) (2002, accésit do XXI Premio Esquío de Poesía en Lengua Gallega), Non queres que o poema te coñeza (2004, galardonado con el II Premio de Poesía Caixanova 2003), O barrio das chinesas (2005), Os hemisferios (2006), Cuarto de outono (2008), Non son de aquí (2008), Poemas históricos (2010), O grupo (2011) Os inocentes (2014), O deserto (Premio de la Crítica de poesía gallega y Premio da Crítica Galicia de Creación Literaria, 2015), A lentitude (2017) y Soños. Arquivos. Cartas (2018).

En 2002 consigue el Premio de Investigación Dámaso Alonso con la obra As antoloxías de poesía en Galicia e Cataluña, extraída de su tesis doctoral Aproximación teórica ó fenómeno antolóxico desde a perspectiva do espacio (2004),en la que ensaya una teoría de las antologías poéticas en el contexto literario peninsular, y más específicamente en las sociedades gallega y catalana contemporáneas. En el año 2005 publica As terceiras mulleres, ensayo trazado alrededor de la nueva manera de entender la representación de la subjetividad femenina y la creación artística hecha por mujeres. Ya en 2011 publica Fogar impronunciable. Poesía e pantasma donde reflexiona sobre la desaparición y la literatura como uno de los medios de representaicón histórica.

Coordinó las colectáneas A poesía é o gran milagre do mundo (2001), muestra de poesía gallega traducida al inglés, e Damas negras (2002), antología y traducción al gallego de canciones realizadas por mujeres.

Obra poética[editar]

  • O estadio do espello (Xerais, 1998)
  • (nós, as inadaptadas) (accésit do XXI Premio Esquío de poesía en lingua galega; Sociedade de cultura Valle-Inclán, 2002)
  • Non queres que o poema te coñeza (gañador do II Premio Caixanova de Poesía 2003; P.E.N. Clube de Galicia 2004)
  • O barrio das Chinesas (O Correo Galego, 2005)
  • Os hemisferios (Galaxia, 2006)
  • Cuarto de outono (Sotelo Blanco, 2008)
  • Non son de aqui (Xerais, 2008)
  • Poemas históricos (2010)
  • O grupo (2011)
  • A guerra (Barbantesa, 2013) con Daniel Salgado
  • A ferida (2013) con Ismael Ramos
  • Os Inocentes (Galaxia, 2014)
  • O deserto (Apiario, 2015)
  • A lentitude (Chan da pólvora, 2017).
  • Soños. Arquivos. Cartas (Xerais, 2018).

Ensayo[editar]

  • As antoloxías de poesía en Galicia e Cataluña (Universidade de Santiago de Compostela, 2004)
  • As terceiras mulleres (Galaxia, 2005)
  • Fogar impronunciable. Poesía e pantasma (Galaxia, 2011)

Antologías coordinadas[editar]

  • A poesía é o grande milagre do mundo / Poetry is the world´s great miracle (P.E.N. Clube de Galicia 2001)
  • Damas negras: música e poesía cantada por mulleres (Xerais, 2002)

Enlaces externos[editar]