Pietro Pitati

De Wikipedia, la enciclopedia libre
Pietro Pitati
Información personal
Nacimiento 1490 Ver y modificar los datos en Wikidata
Verona (Italia) Ver y modificar los datos en Wikidata
Fallecimiento 1567 Ver y modificar los datos en Wikidata
Información profesional
Ocupación Astrónomo y matemático Ver y modificar los datos en Wikidata

Pietro Pitati (en latín, Petrus Pitatus) (1490-1567)[1]​ fue un astrónomo y matemático italiano, autor de almanaques y de textos sobre la reforma del calendario.

Semblanza[editar]

Bernardino Baldi, en su Cronica de matematici (1707) cita a Pitati como un noble de Verona, alumno del monje benedictino Innocentio da Novara, que le enseñó matemáticas.[2]

Se sabe que fue el autor de varios trabajos astronómicos y almanaques. Su Paschales atque nouiluniorum mensurni canones. De varia paschalis solemnitatis obseruatione...De Hebraica anni quantitate...Calendarium nouum cum noua aurei numeri positione, ortu quoque, & occasu stellarum fixarum (Venecia, marzo de 1537) es uno de los muchos intentos realizados en el siglo XVI para reformar el calendario y establecer correctamente, entre otras cosas, el día de Pascua. Este fue su primer trabajo.[3]

Pitati también escribió otro libro que versa sobre la duración de los años solar y lunar, las estrellas fijas, y la reforma del calendario, titulado: Compendium . . . super annua solaris atque lunaris anni quantitate Paschalis item solennitatis juxta veteres ecclesiae canones recognitione Romanique calendarii instauratione deque vero Passionis Dominicae die ortu quoque et occasu stellarum fixarum, in tres divisum Tractatus.[4]​ La propuesta de Pitati para la reforma del calendario defendió "la regla por la que tres de cada cuatro años múltiplos de cien fuesen normales (no bisiestos). Esta es [ahora] la regla gregoriana."[5]

Compiló efemérides, a las que añadió suplementos sobre los años, como en Almanach nouum...Superadditis annis quinque supra ... Ephemeridas 1551. ad futurum Christi annum 1556. Isagogica in coelestem Astronomicam disciplinam ... Tractatus tres perbreues de Electionibus, Reuolutionibus annorum, & mutatione aeris. Item horariae tabulae per altitudinem solis in die, ac stellarum in nocte ad medium sexti climatis.(Venecia, 1542).

El matemático y astrónomo Giovanni Padovani fue alumno de Pitati.

Eponimia[editar]

Referencias[editar]

  1. «Katalog der Deutschen Nationalbibliothek» (en alemán). Gemeinsame Normdatei. Consultado el 19 de julio de 2017. 
  2. Table of contents for Baldi, Cronica de matematici, 1707 Archivado el 8 de abril de 2005 en Wayback Machine..
  3. This entry (enlace roto disponible en Internet Archive; véase el historial, la primera versión y la última). (in a rare-books catalogue) suggests that a similar treatise was presented to Pope Pius IV in 1550, but "never published".
  4. This 'Compendium' of Pitati is cited by J D North (1983, cited below) as written 1539 and published at Verona (1564); but Lynn Thorndike wrote that it appeared at Verona, 1560, with a revised edition published at Basel in 1568 (Lynn Thorndike, 'A history of magic and experimental science: vol.
  5. J D North, "The Western Calendar - 'Intolerabilis, Horribilis, et Derisibilis': Four Centuries of Discontent", pages 75-113 in G.V. Coyne (ed.
  6. «Pitatus». Gazetteer of Planetary Nomenclature (en inglés). Flagstaff: USGS Astrogeology Research Program. OCLC 44396779. 

Fuentes[editar]