Monasterio de Tigva

Monasterio de Tigva
Monumentos Culturales de Importancia Nacional de Georgia
Localización
País Georgia
Localidad Shida Kartli
Ubicación Osetia del Sur
Coordenadas 42°11′54″N 43°45′37″E / 42.198333, 43.760278
Información general
Estilo iglesia en cruz inscrita
Construcción siglo XII
Diseño y construcción
Fundador Tamar
Información religiosa
Culto Iglesia ortodoxa georgiana

El Monasterio Tigva del Tránsito de María (en georgiano: თიღვის მონასტერი) es una iglesia monástica medieval georgiana ortodoxa en el pueblo de Tigva en el valle del río Prone en lo que hoy es el territorio disputado de Osetia del Sur. El edificio del monasterio es un diseño abovedado de cruz inscrita. Fue fundada por Tamar, hija del rey David IV de Georgia, lo que se conmemora en una inscripción georgiana que data del año 1152.

Historia[editar]

La fundación de la iglesia de Tigva se menciona en las crónicas georgianas,[1]​ y está fechada en la inscripción de construcción en 1152. Su donante, o mecenas, fue Tamar, hija del rey georgiano David IV «el Constructor» y la reina viuda de Shirván, que se convirtió en monja en Tigva y murió allí alrededor de 1161.[2]​ A principios del siglo XVIII, una crisis en Georgia afectó el monasterio: el príncipe Vakhushti, en su Descripción del Reino de Georgia, presentó el monasterio de Tigva como «abovedado, elegante, bellamente construido», pero «sin sacerdote». Varios edificios adicionales que rodean la iglesia, que todavía existían en la época de Vakhushti, fueron encontrados en ruinas por la condesa Praskovya Uvarova durante su visita en 1890.[3][4]​ Poco después de la visita de Uvarova, la iglesia fue reparada gracias a los esfuerzos del sacerdote Zedginidze, los príncipes Amirejibi y los campesinos locales en 1890.[5][6]

Arquitectura[editar]

Inscripciones georgianas de la iglesia de Tigva reproducidas por Uvarova en 1894.

El edificio del monasterio, construido con bloques de piedra rojiza, es una iglesia de cúpula bien conservada, inscrita en un rectángulo, con las dimensiones de 15 x 24 m. Destaca el diseño ascético y la escasez de decoraciones, la iglesia tiene el altar con un ábside y tres brazos rectangulares de crucero. La prótesis y el diaconicón también se encuentran en el ábside. La cúpula descansa sobre las esquinas de las paredes del ábside en el este y dos pilares independientes en el oeste. El rasgo característico es la presencia de narthex y coro en el oeste. La iglesia tiene tres entradas, al norte, al sur y al oeste.[7][8]​ Montada sobre la puerta norte hay una inscripción georgiana en escritura asomtavruli, publicada por primera vez por Marie-Félicité Brosset en 1851.[9]​ Su texto rimado menciona a Tamar, como donante. El interior estaba decorado con frescos, pero los murales ahora son apenas perceptibles.

Al noroeste del edificio principal de la iglesia había un palacio de dos pisos, construido para Tamar. Estaba conectado directamente a la galería de la iglesia por medio de un puente a través de una puerta abierta en la parte occidental de la pared norte.[10]

Referencias[editar]

  1. Thomson, Robert W. (1996). Rewriting Caucasian history: the medieval Armenian adaptation of the Georgian chronicles; the original Georgian texts and the Armenian adaptation. Oxford: Clarendon Press. p. 325. ISBN 0198263732. 
  2. Hasan, Hadi (1929). Falaki-i-Shirwani: His Times, Life and Works. Londres: Royal Asiatic Society. p. 14. 
  3. Vakhushti, Tsarévitch (1842). Marie-Félicité Brosset, ed. ღეოღრაჶიული აღწერა საქართველოჲსა. Description géographique de la Géorgia (en georgiano/francés). San Petersburgo: A la typographie de l'Academie Impériale des Sciences. pp. 264-265. 
  4. Uvarova, Praskovya (1894). ru:Материалы по археологии Кавказа, собранные экспедициями Московского археологического общества. Вып. 4. Materials for archaeology of the Caucasus, collected by the expeditions of the Moscow Archaeological Society (en ruso) (4). Moscú: Moscow Archaeological Society. pp. 165-172. 
  5. «თიღვის განთქმული ტაძარი ...». Iveria (en georgiano) 185: 1-2. 29 de agosto de 1890. 
  6. «სოფ. თიღვა (გორის მაზრა)». Iveria (en georgiano) 270: 2. 19 de diciembre de 1890. 
  7. Gamkrelidze, Gela; Mindorashvili, Davit; Bragvadze, Zurab et al., eds. (2013). «თიღვა [Tigva]». ქართლის ცხოვრების ტოპოარქეოლოგიური ლექსიკონი.Topoarchaeological Dictionary of Kartlis Tskhovreba (The History of Georgia) (en georgiano) (1st edición). Tbilisi: Georgian National Museum. p. 249. ISBN 978-9941-15-896-4. 
  8. Muskhelishvili, David; Tumanishvili, Dimitri; Gagoshidze, Iulon; Apakidze, Joni; Licheli, Vakhtang (2008). Skinner, Peter, ed. The Cultural Heritage of Georgia — Abkhazeti, Shida Kartli. Tbilisi: Georgian Arts and Culture Center. p. 17. Archivado desde el original el 18 de abril de 2017. Consultado el 5 de julio de 2019. 
  9. Brosset, Marie-Félicité (1851). Rapports sur un voyage archéologique dans la Géorgie et dans l'Arménie (en francés). St.-Petersbourg: Imprimerie de l'Académie Impériale des Sciences. pp. 105-107. 
  10. Chitishvili, Natalia (2013). «King's and queen's place in the interior of the Georgian church». Friends of Academic Research in Georgia. pp. 17-18. Consultado el 17 de abril de 2017.