Heremigario

De Wikipedia, la enciclopedia libre
Heremigario
Información personal
Nacimiento 400 Ver y modificar los datos en Wikidata
Fallecimiento 429 Ver y modificar los datos en Wikidata
Mérida (España) Ver y modificar los datos en Wikidata
Causa de muerte Ahogamiento Ver y modificar los datos en Wikidata
Información profesional
Ocupación Militar Ver y modificar los datos en Wikidata
Cargos ocupados
  • Rey de los Suevos
  • Rey Ver y modificar los datos en Wikidata

Heremigario o Hermigario (en latín: Heremigarius †429) fue un jefe militar suevo de principios del siglo V, que aparece citado en el Chronicon de Hidacio. Según Hidacio, dirigió una expedición sueva a Lusitania a comienzos del año 429, enfrentándose al rey Genserico inmediatamente antes de que éste marchara con su pueblo a África, y atacando las ciudades de los vándalos, Sevilla y Mérida, donde «fue arrojado al Guadiana por el brazo de Dios», y murió ahogado[1][2]

En realidad, no sabemos casi nada de Heremigario ya que Hidacio, única fuente para su estudio, solo lo menciona de forma lacónica:

90: V. Gaisericus rex, de Baeticae prouinciae

litore, cum Vandalis omnibus eorumque familiis, mense Maio ad Mauretaniam et Africam relictis transit Hispaniis. Qui, priusquam pertransiret admonitus Heremigarium Sueuum uicinas in transitu suo prouincias depraedari, recursu cum aliquantis suis facto praedantem in Lusitania consequitur. Qui haud procul de Emerita, quam cum sanctae martyris Eulaliae iniuria spreuerat, maledictis per Gaisericum caesis ex his quos secum habebat, arrepto, ut putauit, euro uelocius fugae subsidio, in flumine Ana diuino brachio praecipitatus interiit. Quo ita extincto

mox quo coeperat Gaisericus enauigauit.
Hidacio, Chronicon
90. El rey Genserico, dejó las Hispanias en el

mes de mayo, con todos los Vándalos y sus familias, y pasó a Mauritania y a África desde las costas da la provincia Bética. Antes de hacerlo fue advertido de la expedición del suevo Heremigario por las provincias próximas al lugar de su tránsito, por lo que, volviendo atrás, alcanza al saqueador en Lusitania. No lejos de Emerita, Heremigario injuriará a la santa mártir Eulalia, mas sus maldiciones y las de su entorno fueron abatidas por Genserico. Huido de las tropas de reserva, más veloz que el viento del este, fue precipitado en el río Anas por el brazo divino, y pereció. Muerto el cual, Genserico

emprende enseguida la navegación.
Hidacio, Chronicon

El historiador alemán F. Dahn en su monumental Die Könige der Germanen apuntó la posibilidad de que fuera familiar, e incluso sucesor de Hermerico; esta hipótesis es compartida por Casimiro Torres en Galicia Sueva señalando la posibilidad de que fuera padre del magister militum Ricimero. Pero lo cierto es que no hay constancia documental que indique que fuera realmente rey de los suevos.

Otro caso de una misma raíz común es Ermengon, enterrada en el interior de la gran basílica de Hipona, adaptada al culto arriano. Su rico y distinguido enterramiento hacen de Ermengon un miembro de la nobleza vándala, que sin embargo se sentía orgullosa de proclamar su identidad étnica sueva; su nombre podría ser indicio de su pertenencia al linaje real suevo de Hermerico, tal vez un familiar directo de Heremigario.[3]

Bibliografía[editar]

  • Muhlberger, Steve. Overview of Late Antiquity. 1996.
  • Shwarz, Andreas. "The Settlement of the Vandals in North Africa." Andrew H. Merrills, ed., Vandals, Romans and Berbers: New Perspectives on Late Antique North Africa (pp. 49–58). Ashgate Publishing, 2004. ISBN 0-7546-4145-7.
  • Thompson, E. A. Romans and Barbarians: The Decline of the Western Empire. Madison: University of Wisconsin Press, 1982. ISBN 0-299-08700-X.

Referencias[editar]

  1. Muhlberger, chapter 3, §5. Hydatius, 90
  2. Schwarz, 50.
  3. J. PAMPLIEGA, Los germanos en España, Pamplona, 1998