Diferencia entre revisiones de «El Grove»

De Wikipedia, la enciclopedia libre
Contenido eliminado Contenido añadido
EmBOTellado (discusión · contribs.)
m reemplazando plantilla coord
Muro Bot (discusión · contribs.)
m Bot: Revertidos los cambios de EmBOTellado a la revisión 36487685 de Tirithel
Línea 11: Línea 11:
| partido = [[Cambados]]
| partido = [[Cambados]]
| mancomunidad =
| mancomunidad =
| coor = {{coord|42|30|N|8|52|O|type:city|display=inline,title}}
|latd=42|latm=30|latNS=N|longd=52|longs=|longEW=O
| altitud = 0
| altitud = 0
| altitud_min =
| altitud_min =

Revisión del 14:42 3 jun 2010

El Grove
O Grove
municipio de Galicia

Escudo

Situación de El Grove
País  España
• Com. autónoma  Galicia
• Provincia  Pontevedra
• Comarca Salnés
• Partido judicial Cambados
Ubicación 42°29′43″N 8°51′51″O / 42.4953017, -8.8640902
• Altitud 0 m
Superficie 21,89 km²
Población 10 828 hab. (2023)
• Densidad 490,91 hab./km²
Gentilicio Groveiro, grovense, meco
Código postal 36980
Alcalde (2007) José Antonio Cacabelos Rico (PSdeG-PSOE)
Patrón San Martín
Sitio web www.concellodogrove.com/

El Grove[1]​ (O Grove, en gallego y oficialmente) es un municipio y una península situada en la parte occidental de la comarca del Salnés (provincia de Pontevedra), en el noroeste de España.

Etimología del topónimo

Ayuntamiento de El Grove.

El topónimo Ogrobe está bien documentado y desde antiguo: "et ecclesiam Sancti Uincentii in insula Ocobre cum dextris suis." (899, San Vicente de El Grove.) Su forma original es Ogrobe (todo junto), habiendo sufrido en épocas más recientes, y fruto de un proceso de castellanización de topónimos totalmente ajeno a la evolución natural etimológica, la segmentación de la vocal inicial "O", al confundirse ésta con el artículo singular masculino en gallego y ser traducida por "El".[2]​ Estos falsos cortes se han producido también en otros topónimos gallegos mal castellanizados, como Agolada > A Golada > La Golada > Golada.[3]

Geografía

Es una pequeña península unida a tierra firme a través de un istmo conocido como O Bao, que da lugar a la playa de la Lanzada en su parte occidental y a la amplia marisma del complejo intermareal Umia-O Grove en su parte oriental, que lo conecta con el ayuntamiento de Sanxenxo. Así mismo, en O Grove se encuentra la pequeña Isla de A Toxa a la que se accede por un puente de principios del siglo XX.

Demografía

El Grove cuenta con una población de 11.218 habitantes, INE 2005 distribuidos en los 21,89 kilómetros cuadrados que componen la península.El Grove se divide en dos parroquias; la de San Martín de El Grove y la de San Vicente de El Grove; la densidad de población es mayor en la zona de la costa que en el interior.

Economía

Tradicionalmente, El Grove ha sido un pueblo dependiente del mar y sus productos: pesca de bajura, criaderos de mejillón y otros bivalvos, o la industria conservera. Hoy en día, sin embargo, el pueblo experimenta una creciente pujanza del turismo: gran número de hoteles y restaurantes de todas las categorías, campo de golf, fiestas gastronómicas, casino, playas, acuario, zonas de senderismo, paseos en barco por la ría, bulliciosa vida nocturna, etc.

Iglesia de San Martín

A principios del siglo XVII, la Iglesia de San Martín contaba con unos doscientos feligreses, mientras que la Iglesia de San Vicente contaba con cuarenta y cuatro feligreses. La primera es la más próxima al actual núcleo urbano de El Grove y está situada en el barrio de Vilavella. Esta iglesia fue construida aprovechando los muros de una edificación anterior y algunos otros materiales. De planta rectangular, con dos capillas laterales (la de la derecha dedicada a San José, la de la izquierda al Cristo), es de proporción románica. La única nota de interés artístico de esta construcción de San Martín es el arco apuntado con decoración de comienzos del siglo XVI, en cuya mitad superior se sitúan, en el sentido del arco, las figuras de los doce apóstoles, con la figura de Cristo en la dovela central. La reedificación del siglo XVIII añadió un suntuoso coro alto con balaustrada barroca y la torre, con decoración con placas. El presbiterio está totalmente renovado con criterios actuales, con columnas salomónicas enramadas, que recuerda al estilo barroco compostelano.

Iglesia de San Vicente

El Libro de la fábrica de San Vicente, que se inicia en el año 1688, habla de la actual iglesia. Situada en la misma playa de Carreiro, se trasladó más tarde, concretamente en 1771. Para los estudiosos del tema, resulta extraño el traslado de la iglesia a un lugar tan alejado de los núcleos de población, aunque es posible que obedeciese a razones de tipo religioso. En realidad, no se trasladó a un lugar más alejado, sino que se acercó a las casas de los parroquianos, quienes a partir de ese momento podían ver el edificio desde la distancia. El lugar escogido no tiene misterio alguno. En primer lugar, se acercó a la casa rectoral, construida unos años antes a escasos metros de la actual iglesia. En segundo lugar, su ubicación responde a algo tan simple como que esos terrenos eran, por aquel tiempo, los únicos de los que disponía en propiedad el obispado de Santiago para tal menester, tal y como se puede deducir de una minuciosa lectura del Catastro de Ensenada, el cual recoge la distribución de la propiedad de la parroquia. Su planta es rectangular y la capilla mayor de crucería de simple diagonal. En el cuerpo de la iglesia, la bóveda es de cañón. Las únicas notas decorativas están dadas por el jambaje barroco de la portada y la suntuosa balconada del coro, con arquillos laterales. la torre se yergue en el centro de la fachada, también en un sencillo barroco de placas.

Iglesia de San Julián

La Iglesia de La Toja. En esta iglesia, con capilla de estilo moderno, perdura el culto al mártir San Sebastián, de forma prácticamente ininterrumpida desde el siglo XII.

Deportes

Instalaciones y equipos

  • Campo de Fútbol Monte da Vila (hierba sintética)
  • Campo de Fútbol de Lampáns (prevista hierba sintética para 2007)
  • Pabellón Municipal Monte da Vila (Caucho sintético)
  • Pabellón de usos compartidos de Monte da Vila (previsto para principios de 2008)
  • "Pabellón Náutico de El Grove"
  • Pabellón Náutico de Rons
  • Estación Náutica de Pedras Negras
  • Club de Remo Amegrove
  • club de remo mecos
  • Pistas polideportivas de Monte da Vila (detrás del Campo de Fútbol)
  • Pista polideportiva de Rons
  • Pista polideportiva do Sineiro
  • Campo de Golf La Toja
  • Pistas de tenis La Toja
  • Escuela de Surf, playa de A Lanzada

Equipos

  • Unión Sociedade Deportiva (fútbol)
  • Sociedade Deportiva Amanecer (fútbol)
  • Club Balonmano Rasoeiro
  • Club de Remo Mecos
  • Amegrove Club de Remo
  • Club Marítimo Deportivo Cultural Breogán (piragüismo y ajedrez)
  • Club Baloncesto O Grove
  • Club Dorna Meca (vela tradicional)
  • Club Escuela de Vela El Grove
  • CPM O Isco (pesca deportiva)
  • Atletismo Venturiña do Grove
  • Agrupación Ornitoloxica DS
  • Chapelo Racing (Montain-Bike)
  • Sociedade de Caza San Martín
  • Motoclub Sentolos Rasing
  • Club Maritimo Deportivo San Martiño do Grove
  • Club Baloncesto O Meco
  • Club Piragüismo Ogrobe

Turismo

Isla de La Toja.

El Grove es un municipio de excelencia turística, con abundantes hoteles y campings.

En la parroquia de San Vicente de El Grove se encuentran la mayoría y más bonitos arenales naturales del municipio, es aquí donde encontramos la zona turística de San Vicente del Mar y Pedras Negras, que junto con el puerto deportivo y su paseo marítimo, hacen de este paraje el lugar preferido de los bañistas.

La gente busca en El Grove, no solo un lugar de descanso playero, sino también un turismo gastronómico: marisco y otros enseres del mar sobre todo.

Fiestas locales

Notas

  1. Topónimo en castellano según la Real Academia Española: Ortografía de la lengua española. Madrid: Espasa, 1999. ISBN 84-239-9250-0; "Apéndice 3", páginas 133-155.
  2. LÓPEZ FERREIRO, A., Historia de la Santa A. M. Iglesia de Santiago de Compostela, II-VII, Santiago de Compostela, 1899-1904; RECUERO ASTRAY, M., GONZÁLEZ VÁZQUEZ, M., ROMERO PORTILLA, P., Documentos Medievales del Reino de Galicia: Alfonso VII (1116-1157), Junta de Galicia, 1998, 278 pp; Colección diplomática de Galicia Histórica, Santiago de Compostela, 1901; GONZÁLEZ BALASCH, M.T., El Tumbo B de la Catedral de Santiago (Edición y Estudio). Universidad de Granada (tesis de doctorado), 1987
  3. Fernando Cabeza Quiles en "Os nomes da terra. Topónimos galegos" Ed. Toxosoutos, p. 201

Enlaces externos