Castillo Ostroh

Castillo Ostroh
Registro Estatal de Monumentos Inmuebles de Ucrania
Architectural Heritage of National Importance of Ukraine
Ubicación
País Bandera de Ucrania Ucrania
Localidad Ostroh, Óblast de Rivne, Ucrania.
50°20′0″N 26°31′0″O / 50.33333, -26.51667
Coordenadas 50°20′00″N 26°31′00″E / 50.333333333333, 26.516666666667
Características
Tipo Castillo
Propietario House of Ostrogski, House of Zasławski, Wiśniowiecki y House of Sanguszko
Castillo Ostroh

El Castillo Ostroh (Ucraniano: Острозький замок), es un pequeño fortín localizado en Ostroh, Óblast de Rivne, Ucrania.[1]​ Se encuentra en la ciudad de Ostroh, ubicada en la región de Rivne de Ucrania occidental. La ciudad de Ostroh fue mencionada por primera vez en el siglo XII. Durante casi tres siglos, el castillo fue residencia de la familia principesca que dio Ostrogski, famosos líderes militares, compositores musicales, y los ingenieros civiles. Hoy en día el castillo está en ruinas, y duró desde el siglo XIV al siglo XVI.

Ubicación[editar]

El castillo en sí está situado en una plaza ovalada relativamente pequeña. La geografía natural de la zona ayudó a fortalecer el complejo, los lados sur y este de la fortaleza se levantan sobre un alto acantilado de 20 metros, y los lados norte y oeste separan la ciudad por una serie de zanjas (fosos).

Referencias[editar]

  1. «Castles and churches of Ukraine» (en ucraniano). castles.com. Consultado el 12 de febrero de 2012. 

Bibliografía[editar]

  • Астрожскі замак // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. Т. 1: Абаленскі — Кадэнцыя. — Мінск: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — 684 с.: іл. ISBN 985-11-0314-4.
  • Ukraina: Lietuvos epocha 1320–1569. Mokslo ir enciklopedijų leidybos centras. Vilnius, 2010
  • Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. VII. Warszawa: 1880–1902, s. 682-87.
  • Памятники градостроительства и архитектуры Украинской ССР. В 4-х томах. Гл. Редкол.: Н. Л. Жариков. -К.: Будівельник, 1983—1986. Том 3, с.320.

Enlaces externos[editar]