María do Cebreiro

De Wikipedia, la enciclopedia libre
(Redirigido desde «Maria do Cebreiro»)
María do Cebreiro

do Cebreiro en 2016
Información personal
Nombre de nacimiento María do Cebreiro Rábade Villar
Nacimiento 5 de julio de 1976 (47 años)
Santiago de Compostela, Galicia, España
Nacionalidad Española
Familia
Padres
Educación
Educada en Universidad de Santiago de Compostela
Información profesional
Ocupación
  • Poeta
  • ensayista
  • profesora
Años activa 1998–actualidad
Género Poesía
Distinciones

María do Cebreiro Rábade Villar (Santiago de Compostela, España, 1976) es una poeta, ensayista y doctora en Teoría de la Literatura.

Biografía[editar]

Hija de los escritores Helena Villar Janeiro y Xesús Rábade Paredes y hermana del pianista de jazz Abe Rábade, se licenció en Filología Hispánica por la Universidad de Santiago de Compostela, donde ejerce en la actualidad como investigadora y profesora de Teoría de la Literatura.

En 1998 vio la luz su primer libro de poemas O estadio do espello. Siguieron (nós, as inadaptadas) (2002, accésit do XXI Premio Esquío de Poesía en Lengua Gallega), Non queres que o poema te coñeza (2004, galardonado con el II Premio de Poesía Caixanova 2003), O barrio das chinesas (2005), Os hemisferios (2006), Cuarto de outono (2008), Non son de aquí (2008), Poemas históricos (2010), O grupo (2011) Os inocentes (2014), O deserto (Premio de la Crítica de poesía gallega y Premio da Crítica Galicia de Creación Literaria, 2015), A lentitude (2017) y Soños. Arquivos. Cartas (2018).

En 2002 consigue el Premio de Investigación Dámaso Alonso con la obra As antoloxías de poesía en Galicia e Cataluña, extraída de su tesis doctoral Aproximación teórica ó fenómeno antolóxico desde a perspectiva do espacio (2004),en la que ensaya una teoría de las antologías poéticas en el contexto literario peninsular, y más específicamente en las sociedades gallega y catalana contemporáneas. En el año 2005 publica As terceiras mulleres, ensayo trazado alrededor de la nueva manera de entender la representación de la subjetividad femenina y la creación artística hecha por mujeres. Ya en 2011 publica Fogar impronunciable. Poesía e pantasma donde reflexiona sobre la desaparición y la literatura como uno de los medios de representaicón histórica.

Coordinó las colectáneas A poesía é o gran milagre do mundo (2001), muestra de poesía gallega traducida al inglés, e Damas negras (2002), antología y traducción al gallego de canciones realizadas por mujeres.

Obra poética[editar]

  • O estadio do espello (Xerais, 1998)
  • (nós, as inadaptadas) (accésit do XXI Premio Esquío de poesía en lingua galega; Sociedade de cultura Valle-Inclán, 2002)
  • Non queres que o poema te coñeza (gañador do II Premio Caixanova de Poesía 2003; P.E.N. Clube de Galicia 2004)
  • O barrio das Chinesas (O Correo Galego, 2005)
  • Os hemisferios (Galaxia, 2006)
  • Cuarto de outono (Sotelo Blanco, 2008)
  • Non son de aqui (Xerais, 2008)
  • Poemas históricos (2010)
  • O grupo (2011)
  • A guerra (Barbantesa, 2013) con Daniel Salgado
  • A ferida (2013) con Ismael Ramos
  • Os Inocentes (Galaxia, 2014)
  • O deserto (Apiario, 2015)
  • A lentitude (Chan da pólvora, 2017).
  • Soños. Arquivos. Cartas (Xerais, 2018).

Ensayo[editar]

  • As antoloxías de poesía en Galicia e Cataluña (Universidade de Santiago de Compostela, 2004)
  • As terceiras mulleres (Galaxia, 2005)
  • Fogar impronunciable. Poesía e pantasma (Galaxia, 2011)

Antologías coordinadas[editar]

  • A poesía é o grande milagre do mundo / Poetry is the world´s great miracle (P.E.N. Clube de Galicia 2001)
  • Damas negras: música e poesía cantada por mulleres (Xerais, 2002)

Enlaces externos[editar]