Codex Vaticanus 2066

De Wikipedia, la enciclopedia libre
(Redirigido desde «Uncial 046»)
Vaticanus 2066
Uncial 046
Tipo textual bizantino
Idioma Griego
Texto Apocalipsis de Juan
Ubicación Biblioteca del Vaticano
Categoría V
Tamaño 27.5 por 19 cm
Notas Cercano a 61, 69, 180
PapirosEn uncialesEn cursivaLeccionarios

Codex Vaticanus 2066, designado como 046 (en la numeración Gregory-Aland), α 1070 (Soden), antiguamente era conocido también como Codex Basilianus, previamente fue designado como Br o B2.[1]​ Es un manuscrito uncial griego del Nuevo Testamento escrito en vitela. El manuscrito es datado paleográficamente en el siglo X por el INTF, aunque algunos paleógrafos propusieron el siglo IX. Scrivener incluso propuso el siglo VIII.[nota 1]

Descripción[editar]

El códice contiene el texto completo del libro de Apocalipsis con numeroso material no bíblico (homilías de Basilio el Grande, Gregorio de Nisa y otros) en 20 hojas de pergamino (27.5 cm por 19 cm).

El texto está escrito en una columna por página, 35 líneas por página,[2][3]​ con cerca de 36 letras por línea.[4]​ La letra uncial del códice está escrita en una forma peculiar, con una atención especial. Según Scrivener, «Los unciales son de un tipo peculiar, inclinándose un poco hacia la derecha; poseen una especie de lugar intermedio entre los caracteres cuadrado y alargado [...]. Las respiraciones y los acentos son primâ manu, y bastante correctos».[5]

Texto[editar]

El texto griego de este códice es un representante del tipo textual bizantino, en una estrecha relación con las minúsculas 61 y 69.[6]Aland lo colocó en la Categoría V.[2]

Uncial 046 es el más antiguo manuscrito representante del principal grupo bizantino («a»).

Algunas variantes textuales:

  • Apocalipsis 1:5
λυσαντι ημας εκ (nos liberó de) — P18, אc, A, C, 2020, 2081, 2814
λουσαντι ημας απο (nos lavó de) — P, 046, 94, 1006, 1859, 2042, 2065, 2073, 2138, 2432
  • Apocalipsis 1:6
βασιλειαν (reino) — א A 046 1854 2050 2351
βασιλεις (reyes) — P, ByzA
  • Apocalipsis 8:8
ορος μεγα καιομενον
  • Apocalipsis 22:14
ποιουντες τας εντολας αυτου (los que guardan Sus mandamientos) — 046, 94, 1611, 1854, 1859, 2042, 2065, 2073, 2138, 2432, 2814
πλυνοντες τας στολας αυτων (los que lavan sus ropas) — א, A, 1006, 2020, 2053

Historia[editar]

El manuscrito perteneció a Filippo Vitali (1590-1653). Fue descrito por Bianchini.[7]

Según Scrivener, fue escrito en el siglo VIII.[5]

El texto del códice fue publicado por el cardenal Angelo Mai en 1859 en Roma. Fue examinado por Tischendorf y Tregelles.[8]

El códice ahora se encuentra en la Biblioteca del Vaticano (Gr. 2066) en Roma.[2]

Véase también[editar]

Referencias[editar]

  1. Gregory, Caspar René (1908). Die griechischen Handschriften des Neuen Testament. Leipzig: J. C. Hinrichs'sche Buchhandlung. p. 37. 
  2. a b c Aland, Kurt; Aland, Barbara (1995). The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. Erroll F. Rhodes (trad.). Grand Rapids: William B. Eerdmans Publishing Company. p. 118. ISBN 978-0-8028-4098-1. (requiere registro). 
  3. «Liste Handschriften». Münster: Instituto de Investigación Textual del Nuevo Testamento. 
  4. Gregory, Caspar René (1900). Textkritik des Neuen Testaments. Leipzig. p. 121. 
  5. a b F. H. A. Scrivener (1894). A Plain Introduction to the Criticism of the New Testament. Londres.
  6. Bruce M. Metzger, Bart D. Ehrman (2005). The Text of the New Testament: Its Transmission, Corruption and Restoration. Oxford University Press. p. 86.
  7. Giuseppe Bianchini (1749). Evangeliarium quadruplex latinae versionis antiquae seu veteris italicae II. Roma. Parte 1. p. dxxiv.
  8. S. P. Tregelles (1854). An account of the printed Text .... Londres. p. 156f.

Notas[editar]

  1. Scrivener era un partidario del tipo textual bizantino, y estaba a favor de todos los manuscritos representantes de este tipo textual.

Lectura adicional[editar]

  • Konstantin von Tischendorf (1846). Monumenta sacra inedita. Leipzig. pp. 407–431.
  • Angelo Mai (1859) Novum Testamentum Graece ex antiquissimo Codice Vaticano. Roma.
  • Giuseppe Cozza-Luzi (1869). Ad editionem Apocalypseos s. Johannis… Lipsiae anno 1869 evulgatam animadversionesa. Roma.
  • Pierre Batiffol (1891). L'Abbaye de Rossano. París. pp. 63.
  • C. R. Gregory (1909). Textkritik des Neuen Testamentes 3. Leipzig. pp. 1046–1047.

Enlaces externos[editar]