Ir al contenido

Lucio Manlio Patruino

De Wikipedia, la enciclopedia libre
Esta es una versión antigua de esta página, editada a las 12:03 13 ene 2019 por Romulanus (discusión · contribs.). La dirección URL es un enlace permanente a esta versión, que puede ser diferente de la versión actual.

Lucio Manlio Patruino (en latín Lucius Manlius Patruinus) fue un senador romano del siglo I, que desarrolló su carrera bajo Nerón y Vespasiano. Su único cargo conocido fue el de consul suffectus entre septiembre y diciembre de 75.[1]

Bibliografía

  • Dietmar Kienast, Der römische Staat, vol. II, Stuttgart, 1997, p. 471

Notas

  1. AE 1951, 213 = AE 1951, 215 = AE 1952, 163 = AE 1956, 265, Herculano (Italia): V(adimonium) [f(actum) C]a[l]a[toriae Themidi] / [in III Non(as) Dec(embres) prim(as) Romae in foro] / Au[gusto ante trib]unal pr(aetori) u[rb(ani) ho]/ra secunda HS oo (mille) da[ri stipula]ta es[t] / ea quae se P[e]tron[iam Sp(uri) f(iliam) Iustam] / esse dicat sp[op]o[ndit Calat[oria] / Themis tutore au(c)tore [C(aio) Petro]/nio Telesphoro v(adimonium) f(actum) C(aio) Petr/onio Telesphoro in eum diem / locum horam HS |(mille) dari stip/ulata est [Pe]tronia Iusta spopon/dit C(aius) Petr[onius T]elesphor[us] / a[ct(um) VII I]d[us Sept(embres)] / C(aio) Pomponio [---- L(ucio) Man]lio Patr[uin]o co(n)[s(ulibus)]


Predecesor:
Domiciano César III y Lucio Pasidieno Firmo
Cónsul sufecto del Imperio romano
junto con Gayo Pomponio

julio- diciembre de 75
Sucesor:
Vespasiano VII y Tito V