Gaspar Barreiros

De Wikipedia, la enciclopedia libre

Gaspar Barreiros (Viseu, ca. 1515 / 1516 - Convento de São Francisco de Órgens, Viseu, 6 de agosto de 1574) fue un clérigo y erudito portugués del siglo XVI que destacó principalmente por su trabajo como genealogista y geógrafo. Junto a Xisto Tavares y Damião de Góis, Gaspar Barreiros fue el genealogista portugués más antiguo, después de los medievales conde D. Pedro de Barcelos y los autores de los Livro Velho e Livro do Deão.[1]​ También es considerado uno de los mejores geógrafos de su tiempo.[2]

Obra[editar]

Fue autor de una vasta bibliografía, principalmente de orden geográfica, histórica y genealógica:

  • Chorographia de alguns lugares que stam em hum caminho que fez Gaspar Barreiros ó anno de MDXXXXVJ começado na cidade de Badajoz em Castella te á de Milam em Italia ; co alguas outras obras cujo catalogo vai scripto com os nomes dos dictos lugares na folha seguinte. Em Coimbra: por Ioã Aluarez, & por mandado do doctor Lopo de Barros do Desembargo d'el rei nosso senhor & conego da Se d'Euora, 1561. BNP.
  • Commentarius de Ophyra Regione apud diuinam scripturam comemorata, vnde Salomoni Iudaeorum regi inclyto, ingens, auri, argenti, gemmarum, eboris, aliarumq, rerum copia apportabatur Gaspare Varrerio Lusitano autore. Conimbricae: per Ioannem Aluaru, 1561. BNP.
  • Censuras de Gaspar Barreiros sobre quatro liuros intitulados em M. Portio Catam De Originibus, em Beroso Chaldaeo, em Manethon Aegyptio & em Q. Fabio Pictor Romano. Em Coimbra: per Ioam Aluares impresso à sua custa, 1561. BNP.
  • Censura in quendam auctorem, qui sub falsa inscriptione Berosi Chaldaei circunfertur, Romae, 1565.
  • Carta escrita de Roma a 12 de Novembro de 1547 a El Rey D. João III (publicada en la «História eclesiástica de Braga», Parte I, capítulo 81).
  • Verdadeira Nobreza ou Linhagens Antigas de Portugal, manuscrito que está en la Biblioteca Nacional de Portugal, códice 985.
  • Geografia da antiga Lusitânia, manuscrito.
  • Anotações a Ptolomeu, manuscrito.
  • Descrição do Egipto, manuscrito.
  • Observações corográficas de muitos lugares de Espanha, manuscrito.
  • Égloga pastoril em louvor da infanta D. Maria, manuscrito.
  • Vita D. Francisci, manuscrito.
  • Carta consolatória escrita em Roma a 4 de Dezembro de 1563 à infanta D. Maria sobre a morte da infante D. Duarte seu irmão, manuscrito.
  • Carta a Damião de Góis sobre a origem dos Manoeis deste Reino, manuscrito fechado en el monasterio de San Francisco de Santarém el 26 de julio de 1567 y transcrito en «Damião de Góis, novos estudos», de Joaquim de Vasconcelos, pág. 120.

Fuentes[editar]

  • SERRÃO, Joel – «Dicionário de História de Portugal», Oporto, 2002. 6 volúmenes.
  • SOVERAL, Manuel Abranches de - «Ascendências Visienses. Ensaio genealógico sobre a nobreza de Viseu. Séculos XIV a XVII», Oporto, 2004, ISBN 972-97430-6-1. 2 volúmenes.
  • CEPB, volumen IV, pág. 270.

Referencias[editar]

  1. AMARAL, Augusto Ferreira do - «Fontes da Genealogia em Portugal», Porto 2000, Centro para el Estudio de Genealogía, Heráldica e Historia Familiar de la Universidad Moderna de Oporto.
  2. PINA, Luiz de, en «História de Portugal» , por Damião Peres, volumen VI, Ciencia, capítulo IV.

Enlaces externos[editar]