De Wikipedia, la enciclopedia libre
EL Challenger La Manche es un torneo profesional de tenis. Pertenece al ATP Challenger Series. Se juega desde el año 1994 sobre pistas duras cubiertas, en Cherburgo-Octeville, Francia.[2]
Palmarés[3]
Individuales
Año
|
Campeón
|
Finalista
|
Resultado
|
2014 |
Kenny de Schepper |
Norbert Gomboš |
3–6, 6–2, 6–3
|
2013 |
Jesse Huta Galung |
Vincent Millot |
6–1, 6–3
|
2012 |
Josselin Ouanna |
Maxime Teixeira |
6–3, 6–2
|
2011 |
Grigor Dimitrov |
Nicolas Mahut |
6–2, 7–6(4)
|
2010 |
Nicolas Mahut |
Gilles Müller |
6–4, 6–3
|
2009 |
Arnaud Clément |
Thierry Ascione |
6–2, 6–4
|
2008 |
Thierry Ascione |
Kristian Pless |
7–5, 7–6(5)
|
2007 |
Federico Luzzi |
Jérôme Haehnel |
7–5, 7–6(6)
|
2006 |
Nicolas Mahut |
Jean-Christophe Faurel |
6–2, 6–4
|
2005 |
Rik de Voest |
Nicolas Mahut |
7–5, 6–2
|
2004 |
Julien Jeanpierre |
Roko Karanušić |
6–1, 6–2
|
2003 |
Sergio Roitman |
Rafael Nadal |
6–3, 5–7, 6–4
|
2002 |
Lionel Roux |
Jean-René Lisnard |
6–4, 5–7, 6–3
|
2001 |
Orlin Stanoytchev |
Clemens Trimmel |
6–4, 3–6, 7–5
|
2000 |
Julien Boutter |
Mijaíl Yuzhny |
6–1, 6–0
|
1999 |
Sébastien Grosjean |
Antony Dupuis |
4–6, 6–3, 6–0
|
1998 |
Jérôme Golmard |
Gianluca Pozzi |
3–6, 6–4, 6–3
|
1997 |
Frederik Fetterlein |
Lionel Roux |
6–3, 6–4
|
1996 |
Magnus Gustafsson |
Kenneth Carlsen |
6–7, 7–6, 6–4
|
1995 |
Gianluca Pozzi |
Kenneth Carlsen |
1–6, 7–6, 6–4
|
1994 |
Thierry Guardiola |
Lionel Roux |
6–4, 6–4
|
Dobles
Año
|
Campeones
|
Finalistas
|
Resultado
|
2014 |
Henri Kontinen Konstantin Kravchuk |
Pierre-Hugues Herbert Albano Olivetti |
6–4, 63–7, [10–7]
|
2013 |
Sanchai Ratiwatana Sonchat Ratiwatana |
Philipp Marx Florin Mergea |
7–5, 6–4
|
2012 |
Laurynas Grigelis Uladzimir Ignatik |
Dustin Brown Jonathan Marray |
4–6, 7–6(9), [10–0]
|
2011 |
Pierre-Hugues Herbert Nicolas Renavand |
Nicolas Mahut Édouard Roger-Vasselin |
3–6, 6–4 [10–5]
|
2010 |
Nicolas Mahut Édouard Roger-Vasselin |
Harsh Mankad Adil Shamasdin |
6–2, 6–4
|
2009 |
Arnaud Clément Édouard Roger-Vasselin |
Martin Fischer Martin Slanar |
4–6, 6–2, [10–3]
|
2008 |
Florin Mergea Horia Tecău |
Jean-Claude Scherrer Márcio Torres |
7–5, 7–5
|
2007 |
Michal Mertiňák Robin Vik |
Łukasz Kubot Dick Norman |
6–2, 6–4
|
2006 |
Jean-François Bachelot Stéphane Robert |
Sanchai Ratiwatana Sonchat Ratiwatana |
7–6(5), 6–3
|
2005 |
Sanchai Ratiwatana Sonchat Ratiwatana |
Jean-Christophe Faurel Nicolas Renavand |
6–3, 6–2
|
2004 |
Michal Mertiňák Alexander Waske |
Emilio Benfele Alvarez Jun Kato |
6–4, 7–6(1)
|
2003 |
Benjamin Cassaigne Rik de Voest |
Brandon Coupe Scott Humphries |
6–7(17), 7–6(5), 7–6(11)
|
2002 |
Noam Behr Jonathan Erlich |
Julien Benneteau Lionel Roux |
walkover
|
2001 |
Julian Knowle Lorenzo Manta |
Cedric Kauffmann Frédéric Niemeyer |
3–6, 6–4, 6–3
|
2000 |
Julien Boutter Michaël Llodra |
Julien Benneteau Nicolas Mahut |
2–6, 6–4, 7–5
|
1999 |
Michael Hill Andrew Painter |
Massimo Bertolini Cristian Brandi |
7–5, 7–6
|
1998 |
Massimo Ardinghi Massimo Bertolini |
Jean-Philippe Fleurian Stephane Simian |
6–3, 2–6, 6–4
|
1997 |
Max Mirnyi Kevin Ullyett |
Stefano Pescosolido Vincenzo Santopadre |
6–3, 6–7, 6–4
|
1996 |
Marius Barnard Bill Behrens |
João Cunha Silva Mathias Huning |
6–2, 4–6, 6–3
|
1995 |
Bill Behrens Matt Lucena |
Marius Barnard Stefan Kruger |
7–6, 6–1
|
1994 |
Neil Broad Johan de Beer |
Donald Johnson Kent Kinnear |
7–6, 2–6, 6–3
|
Referencias
Enlaces externos
Véase también