Cayo Antistio Veto (cónsul 96)
Apariencia
Cayo Antistio Vétere -en latín Gaius Antisitius Vetus- fue un senador que desarrolló su cursus honorum en la segunda mitad del siglo I. Debía ser hijo de Cayo Antistio Vetere, cónsul en 50.
En 96 alcanzó el honor del consulado, como consul ordinarius junto con Cayo Manlio Valente.[1]
Bibliografía
- Paul von Rohden, Antistius 51 [1], RE, vol. I,2, Stuttgart, 1894, col. 2559.
- Der Neue Pauly, vol. 1, Stuttgart, 1999, col. 798.
Notas
- ↑ Dión Casio LXVII 14, 5.
Inscripciones:
- CIL VI 17707, Roma (Italia): D(is) M(anibus) P(ublius) Fannius Avilius Proculus fecit / Titiae Firmae et P(ublio) Fannio Proculo / parentibus bene merentibus et P(ublio) Fannio Primigenio liberto / et Fanniae Banausidi libertis libertabusque posterisque eorum / C(aio) Antistio Vetere T(ito) Manlio Valente co(n)s(ulibus)
- AE 1961, 236 = AE 1962, 250, Karak Nouh (Siria): I(ovi) O(ptimo) M(aximo) H(eliopolitano) / C(aius) Iulius / Ruf[i] f(ilius) Fab(ia) / Mag[n]us v(otum) s(olvit) / C(aio) Antistio Vete(re) C(aio) Manl(io) co(n)s(ulibus)
Predecesor: Domiciano XVII y Tito Flavio Clemente |
Cónsul del Imperio Romano junto con Cayo Manlio Valente 96 |
Sucesor: Nerva III y Lucio Verginio Rufo II |