Marco Servilio

De Wikipedia, la enciclopedia libre
Marco Servilio
Información personal
Nacimiento Siglo I a. C.juliano Ver y modificar los datos en Wikidata
Fallecimiento Roma (Italia) Ver y modificar los datos en Wikidata
Familia
Padre Marco Servilio Ver y modificar los datos en Wikidata
Cónyuge Nonia Ver y modificar los datos en Wikidata
Hijos Marco Servilio Noniano Ver y modificar los datos en Wikidata
Información profesional
Ocupación Político y militar Ver y modificar los datos en Wikidata
Cargos ocupados

Marco Servilio (en latín Marcus Servilius) fue un senador romano de finales del siglo I a. C. y comienzos del siglo I, que desarrolló su carrera política bajo los imperios de Augusto y Tiberio.

Carrera política[editar]

Su único cargo conocido fue el de consul ordinarius en 3, bajo Augusto,[1]​ aunque solo lo ejerció hasta el 30 de junio, al ser reemplazado por Lucio Volusio Saturnino como consul suffectus.[2]

En 17, Tiberio le concedió la herencia del rico caballero romano, Pantuleyo,[3]​ lo que indicaba una gran confianza y familiaridad de este emperador para con él. Esa confianza se vio reafirmada cuando en 20, Tiberio le indicó que acusase por crimen de maiestate a Emilia Lépida, esposa de Publio Sulpicio Quirino, a quien el propio emperador había pedido en público que solamente se la acusase de adulterio.[4]

Matrimonio y descendencia[editar]

Estaba casado con una mujer llamada Nonia, con quien tuvo un hijo, el historiador Marco Servilio Noniano, consul ordinarius en 35, bajo Caligula.

Notas[editar]

  1. Así lo indican las siguientes inscripciones:
    • CIL VI 36841 = AE 1910, 201 = AE 1911, 24 = AE 1911, 27 = AE 2001, 4 Roma (Italia): Auguria / maximum quo salus p(opuli) R(omani) petitur / quod actum est / L(ucio) Aelio Lamia M(arco) Servilio co(n)s(ulibus) / L(ucio) Pomponio Flacco C(aio) Caelio co(n)s(ulibus) / quae acta sunt / [C(aio) Caesa]re L(ucio) Aemilio Paullo co(n)s(ulibus) / [P(ublio) Vini]cio P(ublio) Alfeno Varo co(n)s(ulibus) / [M(arco) Fur]io Camillo Sex(to) Nonio Quinctiliano co(n)s(ulibus) / [Germ]anico Caesare C(aio) Fonteio Capitone co(n)s(ulibus) / [C(aio) Cael]io L(ucio) Pomponio Flacco co(n)s(ulibus)
    • CIL X 892 = AE 2000, 293, Pompeya (Italia): Messius Arrius / Silenus / M(arcus) Decidius MM(arcorum) l(ibertus) / [--- F]austus VNG / min(istri) Augusti / M(arco) Numistrio Frontone / Q(uinto) Cotrio Q(uinti) f(ilio) d(uum)v(iris) i(ure) d(icundo) / M(arco) Servilio L(ucio) Aelio / Lamia co(n)s(ulibus)
    • CIL XIV 2801 = InscrIt. 13-1, 9b, Castiglione (Italia):------] / [P(ublius) Vinucius] L(ucius) Alfenius / [suf(fecti) K(alendis)] Iul(iis) P(ublius) Lentulus P(ublius) Qui[nctius] / [L(ucius) Caesar] decessit XIII K(alendas) Oct(obres) / M(arcus) Servilius L(ucius) Lamia / suf(fecti) K(alendis) Iul(iis) P(ublius) Silius L(ucius) Volu[sius] / Sex(tus) Aelius C(aius) Sentius / suf(fecti) K(alendis) Iul(iis) C(aius) Clodius Cn(aeus) Se[ntius] / C(aius) Caesar decessit VIIII K(alendas) M[arti(as)] / Cn(aeus) Cinna [L(ucius) Valerius] / suf(fecti) K(alendis) Iul(iis) [C(aius) Ateius C(aius) Vibius] / M(arcus) Lepidus [L(ucius) Arruntius] / [suf(fectus) K(alendis) Iul(iis) L(ucius) Nonius] / [------
    • CIL XV 4571, Roma (Italia): Nat(um) Gavian(o) m(ilia) p(assuum) XLV / Imp(eratore) Caesare et Silvano co(n)s(ulibus) / diff(usum) M(arco) Servilio L(ucio) Aelia Lamia co(n)s(ulibus) / suff(ectis) P(ublio) Silio L(ucio) Volusio Saturnin(o)
  2. CIL XV 4571, cfr. supra
  3. Tácito Ann. II, 48, 1: Magnificam in publicum largitionem auxit Caesar haud minus grata liberalitate, quod bona Aemiliae Musae, locupletis intestatae, petita in fiscum, Aemilio Lepido, cuius e domo videbatur, et Pantulel divitis equitis Romani here ditatem, quamquam ipse heres in parte legeretur, tradidit M. Servilio, quem prioribus neque suspectis tabulis scriptum compererat, nobilitatem utriusque pecunia iuvandam praefatus.
  4. Tácito, Ann. III, 22: At Romae Lepida, cui super Aemiliorum decus L. Sulla et Cn. Pompeius proavi erant, defertur simulavisse partum ex P. Quirinio divite atque orbo. adiciebantur adulteria venena quaesitumque per Chaldaeos in domum Caesaris, defendente ream Manio Lepido fratre. Quirinius post dictum repudium ad huc infensus quamvis infami ac nocenti miserationem addiderat. haud facile quis dispexerit illa in cognitione mentem principis: adeo vertit ac miscuit irae et clementiae signa. deprecatus primo senatum ne maiestatis crimina tractarentur, mox M. Servilium e consularibus aliosque testis inlexit ad proferenda quae velut reicere voluerat. idemque servos Lepidae, cum militari custodia haberentur, transtulit ad consules neque per tormenta interrogari passus est de iis quae ad domum suam pertinerent. exemit etiam Drusum consulem designatum dicendae primo loco sententiae; quod alii civile rebantur, ne ceteris adsentiendi necessitas fieret, quidam ad saevitiam trahebant: neque enim cessurum nisi damnandi officio.

Bibliografía[editar]

  • Der Neue Pauly, vol XI, Stuttgart, 1999, col. 468.


Predecesor:
Publio Vinicio y Publio Alfeno Varo
Cónsul del Imperio romano
junto con Lucio Elio Lamia

3
Sucesor:
Sexto Elio Catón y Cayo Sencio Saturnino