Cayo Trebonio Próculo Metio Modesto

De Wikipedia, la enciclopedia libre
Cayo Trebonio Próculo Metio Modesto
Información personal
Nombre en latín Gaius Trebonius Proculus Mettius Modestus Ver y modificar los datos en Wikidata
Nacimiento Siglo Ijuliano Ver y modificar los datos en Wikidata
Información profesional
Ocupación Político Ver y modificar los datos en Wikidata
Cargos ocupados Senador romano Ver y modificar los datos en Wikidata

Cayo o Gayo Trebonio Próculo Metio Modesto (en latín: Gaius Trebonius Proculus Mettius Modestus) fue un senador romano de finales del siglo I y principios del siglo II, que desarrolló su cursus honorum bajo Domiciano, Nerva y Trajano.

Orígenes familiares[editar]

Modesto era miembro de la gens Metia. Hans-Georg Pflaum rastreó por primera vez el surgimiento de esta familia, identificando sus orígenes en Petelia, una pequeña ciudad de habla griega en Bruttium, de donde emigraron a Arles cuando Julio César instaló allí a uno de sus antepasados, un soldado o centurión de su Legio VI. Los antepasados inmediatos de Modesto fueron su abuelo, Marco Metio Modesto, procurador de Siria , y su padre, Marco Metio Rufo, prefecto de Egipto desde el año 89 al 92, lo que los convirtió en miembros prominentes de los caballeros romanos. Su entrada en el Senado fue facilitada por su tío Metio Modesto, cónsul sufecto en el año 82.[1]​ Se sabe que tenía un hermano llamado Marco Metio Rufo, que murió antes de que pudiera llegar al consulado.[2]

Modesto tiene claramente un nombre polónimo, aunque no se ha investigado la identidad de Trebonio Próculo, ni como la persona que adoptó a Modesto, ni como su abuelo materno.

Marco Junio Metio Rufo, cónsul sufecto en 128, ha sido identificado como su hijo biológico.[3]

Carrera política[editar]

Puede que sea el mismo Metio Modesto que menciona Plinio el Joven en una carta a su amigo Voconio Romano en donde se refiere a que fue desterrado de Roma.[4]​ Bernard Remy fecha su exilio en el año 93, cuando Domiciano castigó a varios senadores por conspiración.[1]​ Aparentemente, el notorio delator Marco Aquilio Régulo tuvo un papel en su exilio, porque Plinio describe en su carta con obvio deleite cómo Régulo temía a Metio Modesto, en el momento que emperador Nerva lo había llamado del exilio.[5]

Su primer cargo conocido fue el de gobernador de la provincia Licia y Panfilia del año 99 al 102.[6]​ Los habitantes de la provincia conmemoraron su mandato erigiendo una monumental puerta de triple arco en Patara, Licia (en la actual provincia de Antalya, Turquía) que aún se mantiene en pie. Fue cónsul sufecto en el año 103 junto a Marco Flavio Apro.[7]

Más tarde fue proconsul de Asia entre los años 119/120.[8][9]

Notas y referencias[editar]

  1. a b Bernard Rémy, Les carrières sénatoriales dans les provinces romaines d'Anatolie au Haut-Empire (31 av. J.-C. - 284 ap. J.-C.) (Istanbul: Institut Français d'Études Anatoliennes-Georges Dumézil, 1989), p. 292.
  2. Rémy, Les carrières sénatoriales, p. 293.
  3. Olli Salomies, Adoptive and polyonymous nomenclature in the Roman Empire, (Helsinski: Societas Scientiarum Fenica, 1992), p. 97.
  4. Plinio, Epistulae.
  5. Plinio, Epistulae, I.5
  6. Werner Eck, "Jahres- und Provinzialfasten der senatorischen Statthalter von 69/70 bis 138/139", Chiron, 12, 1982, pp. 332-338.
  7. Así lo indican los Fasti Ostienses: CIL XIV 244, 245, 4531, 4532, 4532a, 4533, 4534, 4535, 4536, 4537, 4538, 4539, 4540, 4541, 4542, 4543, 4544, 4545, 4546, 5354, 5355 = InscrIt. 13-1, 5 = AE 1917/18, 122 = AE 1922, 94 = AE 1924, 111 = AE 1928, 126 = AE 1933, 30 = AE 1934, 97 = AE 1934, 98 = AE 1934, 99 = AE 1936, 97 = AE 1936, 98 = AE 1936, 99 = AE 1937, 10 = AE 1938, 150 = AE 1939, 52 = AE 1940, 92 = AE 1940, 93 = AE 1945, 33 = AE 1945, 34 = AE 1945, 36 = AE 1945, 37 = AE 1946, 169 = AE 1946, 204 = AE 1949, 23 = AE 1949, 64 = AE 1954, 123 = AE 1954, 220 = AE 1954, 221 = AE 1954, 222 = AE 1954, 223 = AE 1955, 120 = AE 1956, 32 = AE 1956, 132 = AE 1968, 6 = AE 1975, 130 = AE 1975, 131 = AE 1975, 132 = AE 1978, 60 = AE 1978, 61 = AE 1980, 183 = AE 1994, 330 = AE 1997, 256 = AE 1998, 408 = AE 2001, 620 = AE 2005, 305, Ostia Antica (Italia): (...)[103] [Imp(erator) Nerv]a Traian[us Aug(ustus) G]er(manicus) Dacic(us) V M(anius) La[berius Maximus II] / [Idib(us?) Ia]n(uariis) Q(uintus) [Glitiu]s Agr[icola II] / [--- P(ublius) M]etiliu[s Nepos] Q(uintus) Baebi(us Macer) / [--- M(arcus) Flavius Ap]er C(aius) Mettiu[s Modestus] / [--- A]nnius Mela P(ublius) Calpurn[ius Macer] / [--- Fe]br(uarias) Imp(erator) Nerva Traia[nus Aug(ustus)] / [Ge]rmanic(us) Dacicus c[ong(iarium) dedit(?)] / [ // ] VIII K(alendas) Ian(uarias) [---] / [---] victor fu[---] / [---]at co[epit //(...)
  8. Eck, "Jahres- und Provinzialfasten der senatorischen Statthalter von 69/70 bis 138/139", Chiron, 13 (1983), p. 152.
  9. CIL III 355 = CIL III 7003 = CIL III 14191,1 = CIG 3835, Cavdarhisar (Turquía): "GR" // Exempl(um) epistulae [Cae]saris scriptae ad / Quietum / si in quantas particulas [q]uos [cle]ros appellant ager Aezanen/si Iovi dicatus a regibus divisu[s sit] non apparet optimum est / sicut tu quoque existimas [eum modu]m qui in vicinis civitatibus / clerorum nec maximus [nec mi]nimus est observari et si cum / Mettius Modestus cons[tituit] ut vectigal pro is pendere/tur constitit qui es[se]nt c[leruc]hici agri aequom est ex [illo] / tempore vectigal pendi si [non co]nstitit iam ex hoc tem[po]/re vec[tig]al pendend[u]m e[rit n]isi quare morae qu[andoque] / us[u veneru]nt inte[rpones itaque tuam auctoritatem] // Exempl(um) epistulae Quieti scriptae ad / Hesperum / cum variam esse clerorum mensuram / cognoverim et sacratissimus Imp(erator) con/stitutionis suae causa neq(ue) maximi neq(ue) / [min]imi mensuram iniri iusserit in ea re/[gione] quae Iovi Aezanitico dicata dicitur / [quaeso m]i Hesper carissime explores qu/[ae maximi cl]eri mensura quae minimi / / [3 i]n ipsa illa regione sit et id / [quam primum n]otum mihi facias // Exemplum epistulae scripto Quie/to ab Hespero / quaedam negotia domine non ali/ter ad consummationem perduci / possunt quam per eos qui usu sunt / eorum periti ob hoc cum mihi iniun/xisses ut tibi renuntiarem quae / mensura esset clerorum circa re/gionem Aezaniticam misi in rem / praesentem IEI[-------

Bibliografía[editar]

  • Bernard Rémy, Les carrières sénatoriales dans les provinces romaines d'Anatolie au Haut-Empire (31 av. J.-C. - 284 ap. J.-C.), Istanbul: Institut Français d'Études Anatoliennes-Georges Dumézil, 1989.
  • Werner Eck, "Jahres- und Provinzialfasten der senatorischen Statthalter von 69/70 bis 138/139", Chiron, 12, 1982.
  • Olli Salomies, Adoptive and polyonymous nomenclature in the Roman Empire, Helsinski: Societas Scientiarum Fenica, 1992.

Enlaces externos[editar]


Predecesor:
Publio Metilio Nepote y
Quinto Bebio Macro
Cónsul suffectus del Imperio romano
junto con Marco Flavio Apro

103
Sucesor:
Sexto Subrio Dextro Cornelio Prisco y
Publio Calpurnio Macro Caulio Rufo