Diferencia entre revisiones de «Occitano auvernés»

De Wikipedia, la enciclopedia libre
Contenido eliminado Contenido añadido
m Revertidos los cambios de Fontalive a la última edición de Jfblanc
Línea 5: Línea 5:
Algunas características propias :
Algunas características propias :


* Palatalización de las consonantes delante de ''i'' y ''u:'' ''libre'' [ljibrə]
* Palatalización de las consonantes delante de ''i'' y ''u:'' ''libre'' [ljibrə] (''libro''), ''nus'' [njy] (''nudo''). Esta palatización varia según los lugares.


Otras caracteristícas son afines con las de otras hablas norte-occitanas:
tonterìa occitanista ! No decimos asì sino /yibre/.
(''libro''), ''nus'' [njy] (''nudo'').

Tonterìa occitanista ! "nus" es de Lenguadoc. En Auvernia decimos "nud" /nyü/ e "nudo" /nyüdo/ al feminìn. Esta palatización varia según los lugares.


* Palatalización de los grupos ''ca'' y ''ga'' hacia ''cha'' y ''ja/ia'': ''lou jial chanto'' (por el provenzal ''lou gau canto'') (''el gallo canta'').

* Caída de las consonantes finales : ''o chantat'' con ''-t'' final muda (''ha cantado'').


Un trozo de poema de Pèire Biron, el poeta campesino de la "Grondo Planeso" al lado de Sant-Flour.

Pastre

"Amount per la planiso
Quand bufabo la biso,
Gardabe moun troupèl
Per las plonos d'Ussèl.

L'auro folo empourtabo
L'aucelou que piéulabo,
Per minja n'abio ris
Per aquéssi champs gris.

Coumo guel tremoulabe
E quand despartinabe,
Me boutabe à l'abric
Al pè d'una parit."

Se recuerda cuando era pastre mal nurido en el Lemozin vecino en la regiòn de Ussel.

Arriba por la meseta
Cuando soplaba el viento de norte
Guardabo mi rebaño
Por las llanuras de Ussel.

El viento loco robaba
El pajarito que chillaba,
Para comer no tenìa nada
Por esos campos grises.

Como el yo tremblaba
Y cuando almorzaba
Me ponìa al abrigo
Al pié de una pared."


* Palatalización de los grupos ''ca'' y ''ga'' hacia ''cha'' y ''ja/ia'': ''lo jal chanta'' (por ''lo gal canta'') (''el gallo canta'').


* Caída de las consonantes finales : ''a chantat'' con ''-t'' final muda (''ha cantado'').


[[Categoría:Lenguas de Francia]]
[[Categoría:Lenguas de Francia]]
[[Categoría:Idioma provenzal]]
[[Categoría:Idioma occitano]]


[[af:Auvergnat]]
[[af:Auvergnat]]

Revisión del 01:40 6 abr 2010

El auvernés, auverniano o auvernense (auvernhat en occitano) es el dialecto del idioma occitano hablado en la mayor parte de la Auvernia (excepto en Aurillac (Orlhac en occitano), en la mayoría de Velay y en la mitad sur del Borbonés, el departamento entero de Puy-de-Dôme y una parte del Cantal, del Alto Loira, del Allier y del Creuse. Es una variedad del norte-occitano, particularmente evolucionada en el plan fonético en sus variantes norteñas (el norte-auvernense).

Características

Algunas características propias :

  • Palatalización de las consonantes delante de i y u: libre [ljibrə] (libro), nus [njy] (nudo). Esta palatización varia según los lugares.

Otras caracteristícas son afines con las de otras hablas norte-occitanas:

  • Palatalización de los grupos ca y ga hacia cha y ja/ia: lo jal chanta (por lo gal canta) (el gallo canta).
  • Caída de las consonantes finales : a chantat con -t final muda (ha cantado).