Iocus

E Vicipaedia
Histrio comicus cum persona, opus saeculi secundi a.C.n.

Iocus est locutio, vel fabula parva, vel actio, dicta aut facta ut audientes rideant.

Exempla[recensere | fontem recensere]

Nubere Paula cupit nobis, ego ducere Paulam

nolo: anus est. Vellem, si magis esset anus. (Martialis 10.8.)

Quid appellas agnum sine cruribus, capite et cauda?

Nubes.

Romanus tabernam intrat. Duobus digitis sublatis, quinque cervisias petit.

Nexus interni

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

  • Chabanne, Jean-Charles. 1992. "Jokes as a text type." Humor: International Journal of Humor Research 5 (1/2): 165–76. doi:10.1515/humr.1992.5.1-2.165.
  • Azzolina, David. 1987. Tale type- and motif-indices: An annotated bibliography. Novi Eboraci: Garland Publishing.
  • Beard, Mary. 2014. Laughter in Ancient Rome: On Joking, Tickling, and Cracking Up. Berkeleiae Angelopoli et Londinii: University of California Press. ISBN 978-0-520-95820-3. Google Books.

Nexus externi[recensere | fontem recensere]

Haec stipula ad linguam vel ad linguisticam spectat. Amplifica, si potes!