Immanuel Bekker

De Wikipedia, la enciclopedia libre
Immanuel Bekker
Información personal
Nacimiento 21 de mayo de 1785 Ver y modificar los datos en Wikidata
Berlín (Reino de Prusia) Ver y modificar los datos en Wikidata
Fallecimiento 7 de junio de 1871 Ver y modificar los datos en Wikidata (86 años)
Berlín (Imperio alemán) Ver y modificar los datos en Wikidata
Lengua materna Alemán Ver y modificar los datos en Wikidata
Educación
Educado en Universidad de Halle-Wittenberg Ver y modificar los datos en Wikidata
Información profesional
Ocupación Lingüista, filólogo clásico, profesor universitario, crítico literario y experto en estudios clásicos Ver y modificar los datos en Wikidata
Empleador Universidad Humboldt de Berlín Ver y modificar los datos en Wikidata
Miembro de
Distinciones

August Immanuel Bekker (Berlín, 21 de mayo de 1785-Berlín, 7 de junio de 1871)[1]​ fue un filólogo y crítico alemán.[2]

Biografía[editar]

Nacido en Berlín, completó su preparación clásica en la Universidad de Halle bajo la tutela de Friedrich August Wolf, quien lo consideraba como su más prometedor alumno.[2]​ En 1810 fue nombrado profesor de Filosofía en la Universidad de Berlín.[1]​ Durante varios años, entre 1810 y 1821, viajó por Francia, Italia, Inglaterra y partes de Alemania,[1]​ para examinar manuscritos clásicos y reuniendo material para sus grandes labores editoriales.[2]

August Immanuel Bekker.

Algunos de los frutos de sus investigaciones fueron publicados en la Anecdota Graeca (en tres volúmenes, 1814-1821),[3]​ pero los principales escritos se encuentran en la variedad de autores clásicos que él editó. (Algo como una lista completa de sus obras ocuparía demasiado espacio, pero se puede decir que su trabajo se extendió en casi toda la literatura griega con la excepción de los trágicos y poetas líricos.)[2]​ Sus ediciones más conocidas son las de Platón (1816-1823),[4][5]Oratores Attici (1823-1824),[6]Aristóteles (1831-1836),[7]Aristófanes (1829),[8][1]​ y veinticinco volúmenes del Corpus Scriptorum Historiae Byzantinae. Los únicos autores latinos editados por él fueron Tito Livio (1829-1830) y Tácito (1831).[2][1]

Se confinó por completo a la investigación de manuscritos y crítica textual, a la revisión de una amplia variedad de gramáticas e historiografías bizantinas;[1]​ pero contribuyó poco a la ampliación de otras erudicciones.[2]​ Los números de Bekker se han convertido en la forma estándar de referirse a las obras de Aristóteles y el Corpus Aristotelicum. Fue elegido miembro honorario extranjero de la Academia Estadounidense de las Artes y las Ciencias en 1861.[9]​ Murió en Berlín a los 86 años.

Referencias[editar]

  1. a b c d e f Westrin, Th (1904). «Bekker, August Immanuel». En Leche, V; Nyström, JF; Warburg, K et al., eds. Armatoler - Bergsund. Nordisk familjebok: konversationslexikon och realencyclopedi (en sueco) II (Segunda edición). Estocolmo. pp. 1235-1236. OCLC 246415848. 
  2. a b c d e f  Varios autores (1910-1911). «Bekker, August Immanuel». En Chisholm, Hugh, ed. Encyclopædia Britannica. A Dictionary of Arts, Sciences, Literature, and General information (en inglés) (11.ª edición). Encyclopædia Britannica, Inc.; actualmente en dominio público. 
  3. Immanuelis Bekkeri professoris Berolinensis, Anecdota Graeca OCLC 825922400: Bekker, Immanuel (1814). Lexica Segueriana (en inglés) I. (p. ej.: «Δικῶν ὀνόματα», pp. 181-194; «Λέξεις ῥητορικαί», pp. 195-318; etc.). Berlín: Berolini. OCLC 557777081. ; G. Reimerum, ed. (1816). Apollonii Alexandrini de coniunctionibus et de adverbiis libri. Dionysii Thracis Grammatica. Choerobosci, Diomedis, Melampodis, Porphyrii, Stephani in eam scholia (en inglés) II. Berlín: Berolini. OCLC 557777081. ; G. Reimerum, ed. (1821). Theodosii canones. Editoris annotatio critica. Indices (en inglés) III. Berlín: Berolini. OCLC 557777081. 
  4. Bekker, Immanuel (1825). Plat̄onos Phaid̄on. Platonis Phædo (en griego y latín). Plato. Ad codicum fidem recensuit et commentariis criticis illustravit, Immanuel Bekkerus. Annotationibus Serrani, Stephani, Heindorfii, Wyttenbachiique, integris: adjiciuntur Forsteri, Gottleberi, Fischeri, Heusdii, Beckii, et aliorum selectae. Londres: A.J. Valpy, A.M. Sumtu Ricardi Priestley. OCLC 799987750. 
  5. Bekker, Immanuel (1825). Platōnos Politeia. Platonis Respublica (en griego y latín). Plato. Ad codicum fidem recensuit et commentariis criticis illustravit Immanuel Bekkerus. Annotationes Stephani et Astii adjiciuntur integrae, necnon Mureti et Faehsii selectae. Londres: J. Valpy, A.M. Sumtu Richardi Priestley. OCLC 22755942. 
  6. Bekker, Immanuel (1822-1823). Oratores attici ex recensione Immanuelis Bekkeri (en latín). I: «Antiphon Andocides et Lysias» OCLC 179910511; II: «Isocrates» OCLC 54910296; III: «Isaeus Dinarchus Lycurgus Aeschines et Demades» OCLC 867998630; y, IV (en cuatro tomos) «Demosthenes». Oxonii: Clarendoniano. OCLC 460643682. 
  7. Bekker, Immanuel (1831-1836). Georgium Reimerum, ed. Aristoteles graece (en griego). 1-5. Berolini. OCLC 462165173. 
  8. Bekker, Immanuel. Aristophanis Comoediae cum scholiis et varietate lectionis (en latín). 1-5. Accedunt versio latina Deperditarum comoediarum fragmenta et index locupletissimus notaeque Brunckii et al. Londini : sumtibus Ricardi Priestley (Londini : excudebat A. J. Valpy. OCLC 63546390. 
  9. «Book of Members, 1780-2010: Chapter B» (en inglés). American Academy of Arts and Sciences. Consultado el 30 de mayo de 2011. 

Bibliografía[editar]

  • Bekker, Immanuel (1813). Apollonii Dyscoli de Pronomine liber (en griego). Apolonio de Rodas (autor) (Primera edición). Berlín: Berolini. OCLC 54306244. 
  • Bekker, Immanuel (1817). Apollonii Alexandrini de Constructione Orationis libri quatuor ex rec (en griego). Apolonio de Rodas (autor) (Primera edición). Berlín: Berolini. OCLC 9426402. 
  • Bekker, Immanuel (1831–1870). Aristotelis Opera edidit Academia Regia Borussica (en griego y latín). Aristóteles (autor). Berlín: Berolini. OCLC 14545118. 
  • von Halm, Karl Felix (1875). «Bekker, Immanuel». Allgemeine Deutsche Biographie (en alemán) II. Leipzig: Duncker und Humblot. pp. 300-303. OCLC 309922818. 
  • Loeben, Klaus Günther (1955). «Bekker, Immanuel». Neue Deutsche Biographie (en alemán) II. Berlín: Duncker und Humblot. p. 24. ISBN 978-3-428-00181-1. OCLC 310770433.  (página original digitalizada).
  • Schröder, Wilt Aden (2009). «Immanuel Bekker – der unermüdliche Herausgeber vornehmlich griechischer Texte». En Bartschi, Annette M; King, Colin G, eds. Die modernen Väter der Antike: die Entwicklung der Altertumswissenschaften an Akademie und Universität im Berlin des 19. Jahrhunderts. Transformationen der Antike (en alemán) III. Berlín: Walter de Gruyter. pp. 329-368. ISBN 978-3-110-19077-9. OCLC 642690023. 

Enlaces externos[editar]